22014 str 087

gdzie: i — liczba: wypustów,

h — wysokość powierzchni styku z piastą,

l₀ — czynna długość styku wypustu z piastą,

p_dop — nacisk dopuszczalny dla materiału słabszego (tablica 12.2).

Wysokość powierzchni styku wypustu z piastą określa się na podstawie rysunku (patrz tablica 11.8), czyli

(12.6)

, D-d

h ~ -

2

Tablica 12.2

I    - obciążenie uderzeniowe zmienne, złe smarowanie, materiały o małej wytrzymałości,

mała dokładność kształtu i gładkość powierzchni

II    - obciążenie zmienne, przeciętne smarowanie, materiały o średniej wytrzymałości, prze

ciętna dokładność kształtu i gładkość powierzchni

III    - obciążenie jednokierunkowe, dobre smarowanie, materiały o wysokiej wytrzymałości,

duża dokładność kształtu i gładkość powierzchni

Dopuszczalne naciski w połączeniach wielowypustowych p^ [MPa] wg [6]

Rodzaj połączenia	Warunki pracy	Powierzchnie robocze czopa
		nieutwardzone	utwardzone
	I	35+50	40+70
spoczynkowe	II	60+100	100+140
	III	80+120	120+200
	I	15+20	20+35
przesuwne bez obciążenia	II	20+30	30+60
	III	25+40	40+70
	I	—	3+10
przesuwne pod obciążeniem	II	-	5+15
	III	-	10+20

Obliczenia połączenia wielowypustowego sprowadzają się więc do ustalenia koniecznej długości piasty (czynnej długości styku wypustu z piastą — l_o), przy użyciu nacisków między piastą i wałem. Wyznaczoną w ten sposób długość piasty należy uważać za minimalną, spełniającą tylko warunek przenoszenia zadanego momentu obrotowego. Rzeczywista długość piasty może być większa, a zależy to od rodzaju i wymiaru koła.

Przykład 12.3

Średnio dokładnie wykonane połączenie wpustowe wału o średnicy d- 112 mm, z nieprzesuwnym kołem stalowym przenoszącym moment obrotowy M = 8,5 kN-m, wymaga zastosowania wpustu o długości / = 250 mm. Obliczyć długość piasty dla tych samych warunków w połączeniu wielowypustowym.

87