22090 Rilke „Listy do młodego poety”I

inaki_e .    * c₀

to

zołądzen

chłopięcych' . ^ ¹

• ^fri

Eiffl

te_r

ie

^SWń:

’ ^Co oddZ W

°P^,ę^cycłi_{> to} ⁿ * ^_nof£ ^

P«mina i Po, *£ co_P,^>.u_t

___ __JVr*    "*    Soljjtó

sci saniofiji.^ .".    * ^,c*wviet»

'Koi bezk. ^yMc ok_t,ij

¹¹⁰ n« |>i«MK_V f.jh . . ¹ kowane,_Wyda.

sfych ,on^    :r'^kif—■

^um życiowych, że tam,

gfclzie pojawia się w nich występek, nie

niożna §TO nazwać po prostu występkiem.

W ogóle trzeba, być bardzo ostrożnym

z nazwani i; tale często właśnie nazwanie

czegoś przestępstwem łamie komuś ży-

cie, a nie samo pozbawione nazwy i oso-

tfisce działanie, które było może całkiem

zdeterminowane koniecznością tego ży-

pf/.y.

da i bez trudu mogłoby zostać przez nie wchłonięte. A zużycie siły tylko dlatego wydaje się Panu tak wielkie, że przecenia Pan zwycięstwo: nie ono jest tą „wielką rzeczą”, której Pan w swoim mniemaniu dokonał, jakkolwiek słuszne jest Pańskie odczucie; wielką rzeczą jest to, że już wcześniej było coś, co mógł Pan postawić w miejsce owego oszustwa, coś prawdziwego i rzeczywistego. Bez tego również i Pańskie zwycięstwo byłoby tylko moralną reakcją i nie miałoby wielkiego znaczenia, tak jednak stało się ono rozdziałem Pańskiego życia. Pana życia, drogi Panie Kappus, o którym myślę z taką życzliwością. Czy przypomina Pan sobie, jak to życie wyrywało się z dzieciństwa, tęskniąc do tych „dużych”? Ja widzę, jak teraz tęskni ono dalej, od tych

i I—