22338 SDC10607 (2)

nych ceremoniałów inicjacyjnych celebrowanych z czy zawarcia małżeństwa, obejmowała natomiasf

>Kazi

celem była pomoc w uzyskaniu przez zmarłego tamtego świata

konanie śmierci poprzez złączenie się z bogiem w ozy hański#* rJ^****

oraz sotarcM-

pzość tego.oczyS przykład rvtu*iiJ^

mowania, nosi przydomek „tego, który jest ponad tajemnicami^- (herv w Egipcie nie istniały tajne stowarzyszenia kultywujące wiedzę tajemni „ inicjacja^H w tajemnice świata bogów dotyczyła praktycznie tyr—2—^ króla, który był jedynym wtajemniczonym jako

tych porównań z innym i kulturami starożytnymi Bgdźlzw^Do—--

zatem podkreślić, źe religia egipska w przeciwieństwie do inrwl* ^ K

li h i ..i ,    '    ^20^2

nosiągnięoaf

terpretacji. Choć istnieją teksty podkreślające taje wią, choć główny celebrant pewnych ceremoniałów

jednej osj Słońca" i „żywynJ

czyli praktycznie należał do owego świata jako jedyny śmiertelnik. We woM nych okresach historii Egiptu król był też jedyna osoba, dla której była zastrł żona pośmiertna deifikacja, a zapewnienie wiecznej szczęśliwość di 'n* dokonywało się wyłącznie za jego pośrednictwem. Mimo że z biegiem czai proces tzw. demokratyzacji rytów pogrzebowych obejmował z wolna co& szersze kręgi społeczeństwa, teksty rytualne, majace zapewnić bezposr^ kontakt celebranta z bóstwem, nadal dotyczyły króla.

W najbardziej powszechnym wymiarze ów kontakt realizował się w codzie nym tzw. Rytuale Boskiego Kultu, odprawianym w sercu każdej świętym emskiej, jakim było sanktuarium, czyli „miejsce święte spośród świętych*,gfc* się znajdował kultowy posag bóstwa. Każdego ranka król odwiedzał boga, dokonywał ceremonialnej „toalety" posagu z ubraniem go i namaszczeniem wonnymi olejkami oraz składał szereg symbolicznych i rzeczywistych ofiar. Cero-monia ta powtarzała się w południe oraz wieczorem, być może z pewnymi skrótami. Rytuał Boskiego Kultu obejmował wszystkie posagi kultowe w świętym, zarówno bóstw jak i boskich przodków królewskiego rodu. Oczywiście władca nie mógł celebrować liturgii przewidzianych na dany dzień czy godzinę jednocześnie we wszystkich świątyniach kraju, a niejednokrotnie w ogóle było to (fe niego niemożliwe z uwagi na fizyczna nieobecność w Egipcie. Faktycznie zatem niemal wszystkie rytuały przewidziane wyłącznie dla faraona celebrował wyznaczony danego dnia kapłan i on też recytował w imieniu króla wszystkie .tajemnicze” teksty przewidziane przy tej okazji. Gdy jednak w świątyniach ilustrowano jakikolwiek rytuał, ukazywano naturalnie tylko osobę władcy jako tego, który powinien pełnić codzienną służbę świątynną, gwarantującą stałą opiekę boskichl sił nad doczesnym światem. Najpełniejszy tekst Rytuału Boskiego Kultu został odnaleziony na pewnym papirusie o długości ok. 5 m., który się znajduje w Mul zeum Egipskim w Berlinie. Tytuł tego dzieła: „Początek rozdziałów boskiegory tuału czynionego w świątyni Amona-Re, króla bogów, każdego dnia przez wid kiego kapłana uab w jego dniu” (tzn. w dniu jego służby) wskazuje, iżtekstten był przeznaczony dla kultu Amona, prawdopodobnie w jego wielkiej tebańskiej świątyni w Karnaku, ale liczne inskrypcje i przedstawienia spotykane w różnych świątyniach, między innymi w Abydos czy w Edfu, świadczą, że przebieg IW

w całym Egu polskie bada pficami Anul niezwykłe cl ciekawa prał wydawałoby cię scen na wielkich pul nie i raczej I Popuśćrrl Deir el-Bałj IHatszepsut jest jeszczr dy to właśi kaplicy prz jakiś hymn cze inni by| towizogo niosący zv pieczęć ni cegosank ofiary. Zar święcone stów. San wiania cei ma przed syna Ozy i naprzecu bóstwo. V ztekstam branta. O sa, bądź i horyzontć nię wład2 wszystkie .Czyst Boskiego obowiązk stości ma ci; przyp miejsce J miast wą wiek poił rn.in. w K

100