23672 str 8 (2)

MED

Już dawno powinien był wrócić...

RZEŹBIARZ

Widać ma tam jakieś ważne sprawy.

MED

I najważniejsze można załatwić przez półtora roku. RZEŹBIARZ

No, moja Med... Trzeba zrozumieć, że co innego jest «najważniejsza sprawa» dla dziewczyny, inna — dla mnie, rzeźbiarza, a inna dla takiego, jak on... Może tam znalazł w tych dalekich stronach jakieś stare papirusy, jakąś mumię albo jeszcze coś ważniejszego i nie może się od tego oderwać... To trzeba zrozumieć.

MED

Tak... mogę zrozumieć, że dla niego stara mumia więcej warta niż młoda... narzeczona... Ale zrozumieć to przez półtora roku, to trochę... (niemal przez łzy) za długo...

RZEŹBIARZ

Co? Czy się już buntujesz?

MED

Nie... Czekam... (nadsłuchuje) Ktoś idzie do nas.

RZEŹBIARZ

Skąd wiesz, że do nas?

MED

staje jakby w jakimś przeczuciu

Wiem... (po chwili z rezygnacją) Ale to... to jeszcze nie.. on...

Dzwonek. Rzeźbiarz wstaje leniwie — idzie otworzyć drzwi, wchodzi Rektor.