290

290



IX

Późniejsze kierunki rozwoju filozofii

Filozofia lingmstyczna

J. /- Austin

Istnieje szeroko rozpowszechniony pogląd, iż w lalach po drugiej wojnie światowej na angielskiej scenie filozoficznej dominował kierunek. który określa się mianem filozofii lingwistycznej. Uważano, że jest on odgałęzieniem pozytywizmu logicznego, a nieprofesjonalni komentatorzy bezkrytycznie posługiwali się tym terminem wobec tak różnych twórczości filozoficznych, jak twórczość Wittgensteina i jego uczniów z Cambridge. Gilberta Ryle'a i jego oksfordzkieh zwolenników. a także wobec mnie samego. Sądzę jednak, iż dla jasności należy zarezerwować len termin wyłącznie dla odrębnego sposobu uprawiania filozofii, którego ośrodkiem był Oksford, a którego największy rozkwit przypada głównie na lata pięćdziesiąte, i jest związany z działalnością Johna Langshawa Austina.

Austin urodził się w 1911 r. i wyróżniwszy się w' szkole oraz podczas studiów' w Oksfordzie w językach klasycznych został w 1933 r. członkiem Ali Souls College. Następnie został członkiem pełniącym obowiązki tutora w Magdalen College w Oksfordzie. W czasie wojny pracował w' ministerstwie obrony w wywiadzie wojskowym i dosłużył się stopnia podpułkownika. W 1952 r. zajął miejsce H. J. Patona, uczonego o orientacji Karnowskiej, jako profesor filozofii moralności w Oksfordzie. W 1955 r. odwiedził jako wykładowca Harward w ramach wykładów Jamesowskich, a w roku 1958 Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley, dzięki czemu zyskał sobie zwolenników w Stanach Zjednoczonych. Zmarł po krótkiej chorobie w 1960 r.

Podobnie jak G. E. Moorc i H. A. Prichard. których Austii} podziwiał za filozoficzną konsekwencję i przywiązywanie wagi do szczegółu, zawdzięczał rozgłos przede wszystkim działalności nauczycielskiej. Poza przekładem Grundlagen der Arithmetik Fregego z języka niemieckiego i kilkoma recenzjami Austin opublikował przez całe życie tylko siedem artykułów. Zostały one zebrane przez wykonawców jego testamentu literackiego. J. O Urmsona i G. J. Wamocka, i opublikowane wraz z trzema innymi artykułami pod tytułem Philo-sophkal Papers (przcki. poi. Rozprawy filozoficzne) w 1961 r. Austin miał zwyczaj wygłaszać w Oksfordzie cykl wykładów' dotyczących zagadnienia percepcji pod tytułem Sense and Sensibilia, a Waraock opracował notatki, na których opierały się te wykłady i opublikował je pod tym samym tytułem w 1962 r. (przekł. poi. Zmysły i przedmioty zmysłowe). IJrmson przygotował do druku rękopisy wykładów Jamesowskich, publikując je również w 1962 r. pod tytułem How to do Things with Words (przekł. poi. Jak działać słowami). Praca A Symposium on J. L Austin. zawierająca szkice biograficzne, a także zarówno przychylne, jak i nieprzychylne oceny twórczości Austina, została przygotowana do druku przez K. T. Panna i opublikowana w 1969 r. w' serii International Library of Philosophy and Scientific Method wydawnictwa Routledge and Kegan Paul.

Austin potraktował poważnie pogląd głoszony przez Wittgensteina i Koło Wiedeńskie, iż filozofowie przysporzyli sobie niepotrzebnych kłopotów, a w niektórych przypadkach mówili niedorzeczności przez to, iż nie rozumieli działania języka, którym się posługiwali, i w konsekwencji robili z niego niewłaściwy użytek. WT odróżnieniu od Wittgensteina, Austin nie dążył jednak po prostu do rozpuszczenia zagadnień filozoficznych poprzez korygowanie owych błędów językowych. Był przekonany, że skrupulatne badanie form potocznego użycia niektórych zbiorów wyrażeń języka naturalnego, na przykład języka angielskiego, przyniesie pozytywne rezultaty. Mogłoby ono istotnie dowodzić, iż filozofowie wikłają się po prostu wf jakiś pseudoprob-lem, ale mogłoby również odsłaniać rzeczywisty problem, bądź zbiór problemów, i w tym przypadku wskazywałoby również sposób ich rozwiązania, a uzyskane rezultaty, oprócz nośności filozoficznej, mogłyby być również interesujące same przez się. Opierając się na swoich doświadczeniach wojennych Austin pojmował takie badania jako przedsięwzięcie zbiorowe. Pole badań lingwistycznych miałoby zostać podzielone między różnych badaczy, a uzyskane przez nich wyniki


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
IXPóźniejsze kierunki rozwoju filozofiiFilozofia lingwistyczna J. L. Austin Istnieje szeroko
314    IX. Póiniejsze kierunki rozwoju filozofii istnieć, pozostaje nam już tylko
292 IX. Późniejsze kierunki rozwoju filozofii zostałyby zsumowane, ich implikacje zaś poddane dyskus
294 IX. Późniejsze kierunki rozwoju filozofii nazywać zdaniami    per for maty wny
296 IX. Późniejsze kierunki rozwoju filozofii zbyt wyszukane, twierdzi jednak, iż ..wystarczają one,
298 rx. Pó&iiejsze kierunki rozwoju filozofii opisowe wykorzystywane w poszczególnych gramatykac
300 IX. Późniejsze kierunki rozwoju filozofii szym językiem symbolicznym, jaki opanowują dzieci, i ż
302 łX. Późniejsze kierunki rozwoju filozofii A. N. Whitehead, a następnie opublikował w zbiorze wła
304 IX. Późniejsze kierunki rozwoju filozofii jak się przyjmuje, mogą zostać przekształcone w prawdy
306 IX. f‘óź/iiejze kierunki rozwoju filozofii 306 IX. f‘óź/iiejze kierunki rozwoju
310 IX, Późniejsze kierunki rozwoju filozofii o ile rozumie się ro. a w naturalny sposób byłoby to t
312 IX. Pófjniejne kierunki rozwoju filozofii tów, które znajdują się jeszcze poza zasięgiem naszego
316 IX. Późniejsze kierunki rozwoju filozofii obserwacje są przeprowadzane, choć, jak się przekonamy
320 IX. Póinicjsze kierunki rozwoju filozofii rystyeznym a systemem realistycznym. System party ku l
322 IX. Późniejsze kierunki rozwoju filozofii rych najistotniejszym jest ten aspekt, który odróżnia
324 rX. Późniejsze kierunki rozwoju filozofii dziane dosłownie. Jednakże świat, w jego przekonaniu,
326 IX. Późniejsze kierunki rozwoju filozofii przykładów nie wchodzą w grę żadne fakty materialne,
328 IX. Późniejsze kierunki rozwoju filozofii mentów cząstkowych”5*, a w realistycznym systemie Good
330 IX. Późniejsze kierunki rozwoju filozofii filozofii języka, jest niemal całkowicie przychylny. J

więcej podobnych podstron