144 Innowacje finansowe jako atrybut...
Ponieważ swap jest zwykłym kontraktem obok przedstawionych klasycznych swapów walutowych i procentowych można tworzyć nowe instrumenty łącząc swap z innymi instrumentami pochodnymi. Jedną z bardziej popularnych konstrukcji jest opcja na swap zwana inaczej swapcją (swaption).
Opcja na swap daje inwestorowi prawo, ale nie obowiązek, wejścia w kontrakt swapowy w przyszłości. Tego typu instrumenty są szczególnie użyteczne wówczas, gdy inwestor przewiduje potrzebę dokonania swapu w przyszłości, gdy nastąpią określone zdarzenia gospodarcze, a jego aktualna cena jest satysfakcjonująca. Inwestor woli nie zawierać ostatecznego kontraktu swap ponieważ nie jest pewny takiej konieczności (mają o tym zadecydować zdarzenia gospodarcze, które jeszcze nie zaszły).
Kolejne instrumenty finansowe to cap (interest ratę cap) oraz floor (interest ratę floor) w transakcji swapowej, które pozwalają określić maksymalną zmianę stopy procentowej obowiązującą stronę transakcji dokonującą płatności według zmiennego oprocentowania. Cap określa górny limit, natomiast floor dolny.
Cap jest kontraktem, w którym wystawiający dealer płaci nabywcy sumą proporcjonalną do różnicy między stopą odniesienia (re-ference ratę), a stopą ustaloną w kontrakcie (contract ratę), jeżeli ta różnica jest dodatnia1. Oznacza to, że kredytobiorca płacący zmienne oprocentowanie kredytu zabezpiecza się przed wzrostem stóp procentowych, które są w tym kontrakcie instrumentem pierwotnym. Cap określa się dwoma stopami, kapitałem od którego jest liczone oprocentowanie oraz datą rozliczenia, okresem ważności i ceną kontraktu ('cap premium). W momencie określonym do rozliczenia wystawca capu płaci nabywcy kwotę wynikającą z następującego wzoru:
X = max{rr - rc;0}- K T, (9.1)
gdzie:
X - suma płacona nabywcy w dniu rozliczenia,
rr - stopa odniesienia (LIBOR),
rc - stopa kontraktu,
K - wielkość kapitału,
T - długość okresu od ostatniego rozliczenia w skali roku.
Najczęściej stopą odniesienia w tych kontraktach jest stopa LIBOR.