Inżynieria finansowa Tarcz2

52 Innowacje finansowe jako atrybut...

3.    Innowacja finansowa to instrument, który służy ochronie przed zmiennością podstawowych parametrów rynku finansowego - takich jak stopy procentowe czy kursy walutowe - w formie wy-standaryzowanych (np. transakcje terminowe) lub niewystandary-zowanych (np. opcje na OTC) kontraktów zabezpieczających;

4.    Innowacja finansowa to instrument o szerokim spektrum zastosowań substytucyjnych, przykładowo pozwalającym zastąpić kre-dyty/wkłady z banku krajowego kredytami/wkładami w banku zagranicznym, lub zastąpić instrumenty o oprocentowaniu regulowanym przez państwo instrumentami o oprocentowaniu kształtowanym przez rynek;

5.    Innowacja finansowa to kombinacja większej liczby instrumentów (w tym również klasycznych), w której możliwe będzie wykorzystanie korzyści natury komparatywnej.

Długofalowe przeobrażenia rynku finansowego przebiegają zasadniczo w dwóch stadiach. Rozwój „wszerz”, typowy dla początkowych stadiów rozwojowych rynku, polega na stopniowym wzroście pojemności rynku finansowego, jednak przy mało zróżnicowanej ofercie produktów i przy względnej powolności handlu nimi - zmiany mają więc charakter ilościowy. Rozwój „w głąb” ma wszelkie znamiona jakościowych przemian na rynku finansowym, czego wyrazem staje się powołanie do życia nowych jego segmentów. Oferowane na nich nowe instrumenty finansowe, potocznie nazywane produktami przemodelowanymi i pochodnymi, „otwierają” podzbiory kolejnych transakcji rynkowych. Derywaty, bo o nich mowa, stają się wtedy samodzielnymi instrumentami finansowymi, które oddzieliły się od będących ich źródłem podstawowych produktów i rynków. Ich wynalazcy posługują się prostą w zasadzie receptą uznając, że elementy produktu podstawowego, np. obligacji zwykłej (oprocentowanie, okres ważności, waluta) nie są stałe, i że zgodnie z zasadą układania klocków można tworzyć coraz to inne ich kombinacje. W naszym przeświadczeniu nośnikiem innowacji są jednak nie tyle nowe cechy konstrukcyjne produktu, co jego nowe funkcje. Podzielamy więc sugestię P. F. Druckera (choć sensu stricto nie wysuniętą wobec instrumentów finansowych), by innowację „...definiować w terminach raczej popytu niż podaży, to znaczy jako zmianę wartości i zaspokajania potrzeb konsumenta...” [14, s. 42], W tym kontekście dopiero wykreowanie derywatów oznaczało przemianę jakościową, gdyż poprzez nowe zastosowania (funkcje), zmieniało strategie finansowe podmiotów gospodarujących, zwłaszcza przedsiębiorstw i banków.