1 — pokrój; 2— kłosek; 3 — kwiat z plewkami; 4— kwiat po usunięciu plewek; 5 11-ziarnlak widziany z przodu i z boku; 7— przekrój poprzeczny ziarniaka bez plewek S — dolna część blaszki liściowej z języczkiem i ostrogami; 9—li —siewki owsa głuchego; 12 — kłosek owsa szorstkiego (A. strigosa Schreb.) (1 i 9—11 oryg.; S wg Ciba--Geigy;2—7 wg Korsmo)
Trawa jednoroczna, jara, wysokości 60—120 cm. Pochwy dolnych liść owłosione. Wiecha rozpierzchła, wszechstronna. Gałązki wiechy szorstkie prawie poziomo odstające, o kłosach zwisłych. Kłoski przeważnie trójkwia-towe. Plewy długości do 2,5 cm, zwykle dłuższe od kwiatów. Oś kłoski przy stawie i plewka dolna pokryte rudawobrunatnymi włosami długość do 0,5 cm, nadto plewka dolna uzbrojona w silną, długości do 4 cm, kolankowato zgiętą, w dole śrubowato skręconą, czerwonobrunatną ość; szczyt} plewek dwuzębne, bezostne. Kwiaty połączone z osią kłoska stawowato po dojrzeniu oplewione ziarniaki wypadają pojedynczo z plew kłoska. Ziarniaki oplewione, szorstko owłosione, rudawobrunatne, długości okoł< 14 mm i szerokości 2 mm. Kwitnie od VI do VIII, dojrzewa nieco wcześniej od zbóż.
Owies głuchy jest uciążliwym chwastem zbóż jarych głównie we wschodnią] części kraju. Występuje też często w ziemniakach. W zbożach ozimych dochodzi tylko do wysokości 20 cm i jest mało płodny. Rośnie przedi wszystkim na glebach ciężkich, bogatych w węglan wapnia.
Rozmnaża się za pomocą ziarniaków, których część osypuje się na poh i zachwaszcza glebę. Stosunkowo lekkie i długo owłosione ziarniaki są rozsiewane po polach przez wiatr. Ziarniaki owsa głuchego mogą leżeć w glebie przez kilka lat nie tracąc zdolności kiełkowania, zwłaszcza w miejscacł