którego rozwiązanie ma postać
(13.14)
gdzie A jest pewną stałą, której wartość trzeba dobrać tak, aby napięcie na kondensatorze było ciągłe. Napięcie na kondensatorze wobec (13.12) ma postać
uc - Ae RC + E
(13.15)
Ponieważ kondensator przed komutacją nie był naładowany, to na podstawie prawa ciągłości napięcia można napisać związek
uc(0) = uc(0 ) = uc(0 ) — 0
(13.16)
W oparciu o ten związek - tzw. warunek początkowy) wyznaczona zostanie wartość stałej A poprzez wstawienie w związku (13.11) t = 0 i przyrównaniu do wartości początkowej napie.cia
o
0 - Ae RC + E
(13.17)
skąd A —E, a więc napięcie na kondensatorze ostatecznie przyjmuje postać
uc =E 1-e Rc
(13.18)
Natomiast prąd ładowania kondensatora
(13.19)
Wykresy zależność: napięcia i prądu kondensatora w funkcji czasu przedstawiono na rysunku 13.2. Analizując te przebiegi można*, zauważyć, że w miarę upływu czasu zarówno napięcie jak i prąd zbliżają się, według krzywych wykładniczych, do wartości ustalonych: napięcie do wartości napięcia na źródle, a prąd do zera. Teoretycznie, badane przebiegi osiągną wartości ustalone po czasie nieskończenie długim, co sugeruje, że w obwodach istnieje permanentny stan nieustalony. O szybkości zmian tych przebiegów decyduje czynnik 1/RC. Odwrotność tego czynnika nazwano stałą czasową i, ponieważ ma wymiar czasu: x = RC. Mała wartość stałej czasowej powoduje większą szybkość zmian - krzywa wykładnicza jest bardziej stroma i odwrotnie; duża wartość stałej czasowej powoduje małą szybkość zmian. Stałą czasową można zdefiniować jako czas, po upływie którego wartość bezwzględna składowej przejściowej maleje e razy. Jeżeli wyrazi się wiel-
119