40156 Słownik Polsko Norweski4

knudret 388 kolofon

knudret pm. szorstki, chropowaty, knuge cz. obejmować mocno; (tynge) ciemiężyć, knugende pm. uciążliwy, knurr n. warczenie; ~e cz. warczeć; fig. mruczeć, gderać, knuse cz. rozbić, stłuc; złamać, knusk m. hubka.

knusktorr pm. wysuszony na kość. knuslet pm. skąpy, knute m. węzeł, knutek^l w. bot. kalarepa, knutepunkt n. połączenie wiązania, knutt m. knut.

kny n. słaby głosik; cz. szeptać, knytte n. tłumok; cz. wiązać; fig. przywiązać.

knyttneve m. zaciśnięta pięść, koagul asjon m. skrzepnięcie, zakrzepnięcie; ~ere cz. skrzepnąć, zakrzepnąć, koalisjon m. koalicja, kobbe m. zool. foka. kobbel n. (to) para; (tre) trójka, kobber m. miedź, koble cz. łączyć; kojarzyć, łączyć;

~ av (slappe av) odpocząć, kobling m. połączenie, kobolt m. kobalt (metal), kobra m. zool. kobra, koda m. muz. coda. kodę m. szyfr.

kodeks m. kodeks, przepisy. kodifi|kasjon m. kodyfikacja;

~sere cz. kodyfikować, kodisill m. jur. kodycyl, koeffisient m. współczynnik, koffein m. kofeina, kofferdam m. mar. koferdam, przedział ochronny, koffert m. (hźnd-) walizka (podręczna); (stor) waliza, koherens m. łączność, zgoda.

kohesjon m. spójność, spoistość, koie/. chata, kok tu gotowanie, kokain m. kokaina, kokardę m. kokarda, rozeta (jako odznaka na kapeluszu), kokę cz. gotować; (lagę mat) kucharzyć.

kokebok m. książka kucharska, kokette m. kokietka; ~re cz. kokietować.

kokk ot. mar. kok, kucharz; ~e ot.//, kucharka.

kokong ot. zool. kokon, oprzęd. kokosnott ot. bot. orzech kokosowy, koks ot. koks.

kolbę ot. (gevaer-) kolba; chem. retorta.

koldbrann w. med. gangrena, zgorzel.

kolera ot. med. cholera, kolerijker ot. choleryk; ~sk pm. choleryczny, kolibri ot. om. koliber, kolikk ot. kolka, kłucie, kolje ot. zool. łupacz (ryba morska), kollbotte ot. wywinięcie koziołka; gjore/sla ~ wywinąć koziołka, kol lega m. kolega, kollegium n. kolegium, kolleksjon ot. zbiór, kolekcja, kollekt w. kolekta (krótka modlitwa); zbiórka (w kościele). kollektiv n. kolektyw; pm. zbiorowy; gram. zbiorowy (rzeczownik), koller n. vet. kołowacizna. koili n. pakunek, opakowanie, koili dere cz. zderzyć się, kolidować; ~sjon ot. kolizja, kollisjonspute m. patrz airbag. kolmule ot. zool. witlinek (ryba), kolofon m./n. kolofon.

kolon n. dwukropek, koloni m. kolonia, osada, kolonialhandler m. kupiec. kolonialvarer Imn. towary kolonialne.

koloni sasjon m. kolonizacja, osadnictwo; ~sere cz. kolonizować, kolonnade m. kolumnada, kolonne m. mil. kolumna, koloss m. kolos; ~al pm. kolosalny, olbrzymi, ogromny, kolportasje m. kolportaż, koma m. med. koma. kombin asjon m. kombinacja, zestawienie; ~ere cz. kombinować, zestawiać, komedie m. komedia, komet m. kometa, komfort m. wygoda, komfort; ~abel pm. wygodny, komfyr m. kuchenka, piec, ruszt, komijker m. komik; ~sk pm. komiczny, zabawny, śmieszny, komitć m. komitet, komisja, komma n. przecinek, kommandant m. mil. komendant, kommandere cz. dowodzić, kommando m. rozkaz, kommandor m. mil. & mar. dowódca.

komme cz. przyjść, przybyć; (an~) przybyć, dotrzeć; ~ bort zgubić się; ~ borti (noe) dotknąć (w przelocie kogoś lub coś); ~ forbi przejść/przechodzić (koło czegoś); ~ inn wejść/wchodzić, wstąpić, wstępować; ~ tilbake wrócić/wracać; ~ ut wyjść/wychodzić. kommende pm. następny. komment|ar m. (bemerkning) komentarz; (forklaring) objaśnienie; ~ere cz. komentować;

objaśniać.

kommersiell pm. handlowy, kupiecki, komercyjny, kommisjon m. komisja; (nemnd) rada.

kommisjonaer m. przedstawiciel komisyjny.

kommissariat n. komisariat, kommissaer m. komisarz, kommode m. komoda, kommunal pm. gminny, lokalny, miejscowy; (i by) miejski, kommune m. municypalność, gmina; (land-) wiejski okręg, kommuneskatt m. podatek miejscowy, kommunikasjon m. komunikacja, kommunikasjonsmiddel n. środek komunikacji.

kommunike n. komunikat, kommunion m. patrz altergang. kommunisere cz. komunikować. kommunis|me m. komunizm; ~t m. komunista; ~tisk pm. komunistyczny, kompakt pm. zwarty, spoisty, kompani n. spółka, kompania, kompaniskap n. spółka, kompanjong m. wspólnik, kompass n. kompas, busola, kompens asjon m. wynagrodzenie, kompensata; ~ere cz. wynagrodzić, wynagradzać, stanowić kompensatę. kompet|anse m. kompetencja;

~-ent pm. kompetentny, zdatny, kompis m. kumpel, kompleks n. kompleks; pm. skomplikowany, złożony, komplement n. uzupełnienie, dopełnienie.

komplett pm. zupełny, w komplecie

/ ^ ere cz. uzupełnić, wykończyć.