Słownik Polsko Norweski1

karrig 382 kemner

karrig pm. jałowy, nieurodzajny, karse m. bot. rzeżucha, karsk pm. zdrowy, karslig pm. męski, kart n. mapa.

Kartago hist. & geogr. Kartagina, karteli n. kartel, kartong m. karton, kartotek n. kartoteka, karusell m. karuzela. karve m. bot. kminek; cz. krajać, kaserne m. koszary, kasino n. kasyno, kasj mir m. kaszmir, kaskadę m. kaskada, kasko m., ~forsikring m. ubezpieczenie autocasco. kaspisk pm. kaspijski, kassa lapp m., ~seddel m. świstek, bilet.

kassasjon m. fur. kasacja, kasse m. (av tre) skrzynka; (i butikk) kasa; billett~ kasa biletowa.

kassere cz. wyrzucić, kasserer m. kasjer, kasserolle m. garnek, gar. kassett m. kaseta, kast n. rzut; (vind-) podmuch wiatru.

kastanje m. bot. kasztan, kastę m. kasta; cz. rzucać, kastę opp cz. wymiotować, kastespyd n. oszczep, grot. kastrere cz. kastrować, kasus n. gram. przypadek, katakombe m. katakumba. katalog m. katalog, spis. katalyisator m. katalizator; ~sere cz. katalizować, katapult m. katapulta; proca, katarakt m. med. katarakta, katarr m. med. katar.

katastrował pm. katastrofalny; nieszczęsny m. katastrofa, klęska.

katedral m. katedra, kategori m. kategoria, klasa, rząd. kategorisk pm. kategoryczny, stanowczy.

katekisme m. katechizm.

kateter n. (pź skole) pulpit, biurko

nauczyciela.

kation n.fiz. kation, jon dodatni, katodę m.fiz. katoda, katołikk m. katolik; ~isisme m. katolicyzm; ~sk pm. katolicki, katt m. zool. kot; ~e zoo/./, kotka; ~imge m. kotek, kaukasisk pm. kaukaski, kausjon m. poręczenie; (ved loslatelse) kaucja; ~ere cz. (for) poręczyć.

kautsjuk m. kauczuk. kav n. wrzawa, zgiełk. kavaler m. kawaler; (i dans) partner (w tańcu). kavaleri n. mil. kawaleria. kavalkade m. kawalkada, orszak konny.

kave cz. szamotać się. kaviar m. kawior. kavring m. sucharek, suchar, kefal- pm. med. odnoszący się do głowy.

kefir m., ~melk m. kefir, keiser m. cesarz; -domme n. cesarstwo; ~inne m. cesarzowa, keitet pm. niezręczny, niezgrabny. keivhendt pm. leworęczny; ~ person m. mańkut, kelner m. kelner.

Kelter m. Celt. keltisk pm. celtycki, kemner m. skarbnik miasta; ~kontor n. miejski urząd skarbowy.

kenguru m. zoo/, kangur, kennel m. psiarnia, kentaur m. centaur.

Kenya geogr. Kenia, keramijkk m. ceramika; ~sk pm. ceramiczny.

kid[nappe cz. por(y)wać; ~napper m. porywacz; ~napping m. porwanie.

kikhoste m. med. koklusz, kikke cz. zaglądać, zerknąć, kikkert m. lomet(k)a. kilde m. źródło, kile m. klin; cz. rozłupywać klinem; łaskotać, kilen pm. łaskotliwy; ~nhet m. łaskotliwość.

kileskrift m. pismo klinowe, kilo n. kilo; ~gram n. kilogram, kilometer m. kilometr, kime m. zarodek; cz. rozbrzmiewać, dzwonić.

Kina Chiny.

kines|er m. Chińczyk; ~isk pm. chiński.

kinin m. chem. chinina, kinkig pm. delikatny, kinn n. anat. policzek, kinne m. maselnica; cz. robić (ubijać) masło.

kino m. kino; gi pi iść do kina. kiosk m. kiosk (ruchu), kirke m. kościół, kirkegird m. cmentarz, kirkekor n. chór kościelny, kirkelig pm. kościelny, kirsebaer n. bot. wiśnia, kirurg m. chirurg; —i m. chirurgia; ~isk pm. chirurgiczny, kiste m. skrzynia, kufer; (lik-) trumna.

kitt n. kit (szklarski); ~e cz. kitować.

kittel m. kitel, ubranie robocze.

kiv n. kłótnia; ~aktig pm. kłótliwy, kjake m. anat. szczęka, kjapp pm. szybki, rychły, kje n. zoo/, koźlę, kjed pm. znudzony, kjede n. łańcuch, łańcuszek, kjede (seg) cz. nudzić (się), kjedelig pm. nudny; (ergerlig) trapiący.

kjedsommelig pm. nudny; ~het m. nuda.

kjeft m. morda, pysk, ryj; hołd ~ zamknij się.

kjegle m. mat. konus, stożek; cz. patrz kjekle; ~formet pm. koniczny, stożkowy, kjeglespill n. kręglarstwo, gra w kręgle.

kjekk pm. (tiltalende) śmiały, uprzejmy, sympatyczny, kjekl n. sprzeczka, kłótnia; ~e cz. sprzeczać się, kłócić się. kjeks m. krakers, herbatnik, sucharek.

kjele m. kocioł; (te-, kaffe-) czajnik; (damp-) kocioł, kjełedress m. drelichy, kjelke m. sanki, kjeller m. piwnica, kjeltring m. łajdak, łotr. kjemi m. chemia; ~kalie n. chemikalia; ~ker m. chemik; ~sk pm. chemiczny, kjemme cz. czesać, kjempe m. olbrzym, wielkolud; cz. walczyć; ~messig pm. olbrzymi, wielki.

kjenne cz. znać, poznać; ~lig pm. poznawczy, do poznania, kjennelse m. rozstrzygnięcie, postanowienie; (av jury) werdykt, wyrok.

kjennemerke n. cecha, znamię, kjenner m. znawca.