51881 str 4 095

94 [PIEŚNI)

⁴⁵ Natroczywszy zajęcy, rozkażę pachołku Zawiesić je na kołku.

A z liszką do kuśnierza.

Niech poprawi kołnierza.

Drugi ptaki pod siecią na każdy dzień gniecie:

⁵⁰ Różne łowy na świecie.

Kto rad myśli o jadle,

Stawia więcierz na trznadle.

Ten źle zmarzłe okrajki w cichym miejscu łomie, Kto ma rzekę przy domie.

⁵⁵ Każdy się z swoim łowem Zabawia, póki zdrowem.

Nie myśli szczwać staruszek kota ani lisa,

Mokre grzanki wysysa.

W kominie sobie ławkę ⁶⁰ Postawieł na zabawkę.

Mnie na wiosnę i lecie, w jesieni i zimie Samemu ten świat drzymie.

Dobra myśl za psa u mnie,

Nie pomyślę o gumnie.

⁶⁵ Komuż zbierać pieniądze, komu zbierać, proszę, Złote i srebrne grosze?

Precz skrzypice i dudki,

Ogłuszyły mnie smutki;

w. 45 natroczyć — zawiesić na trokach, przy siodle.

w. 53 okrajki [...] łomie — łamie lód przy brzegu, przy kraju.

w. 63 za psa — za nic.

Anim w cudzym wesoły, ani w swoim domu,

⁷⁰ Zgołam nierad nikomu. -K.to mi płakać mej zguby Pomoże, to brat luby.

O sanną drogę nie dbam i o żadne łowy,

Nie ruszą troski z głowy.

⁷⁵ Sam będąc łupem śmierci,

Mam cudzej szukać sierci?

Wspomniawszy, jakoś się trząsł, nimeś stanął u mnie, Mój wdzięczny synu, w trumnie,

Chociaż głęboko w mięsie,

⁸⁰ Serce się z gruntu trzęsie.

Zima mi cię pożarła, jaż się mam ośmielić Zimie kiedy weselić?

Śnieg mi oczy uraża,

Niech to każdy uważa.

⁸⁵ Użal się, miłosierny Boże, swego czynu,

A po mym wdzięcznym synu Daj mi płacz tak skuteczny,

Żebym miał żywot wieczny.

w. 85 czyn — stworzenie.