65702 SNC00171

AM. » Ustawa o gospodarce ■

np nucma komunalnego tylko na rzec/ mieszkańców gminy, ma charakter pntptm gminnego / zakresu administracji publicznej i może być zaskarżone do v*du aihauiuj u acyjnego w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o >auKM /ąd/ie gminnym Żaden przepis ustawy nie stwarza podstawy do ustana-wrania przez organy gminy ograniczeń do dysponowania mieniem gminy wyłączne aa necs ją mies/kaiwow Dopuszczalności takiego ograniczenia nie można loatM dofatryaac mc a prac pisach ustawy o samorządne gminnym, a w szcae-w art- ł0 UJ au»>. mówiącym o wydawaniu przepisów gminnych _vwxrv>4 NSA X dam :s xiNvvma 1*0 r. SA Wr 1184*1. .Wipótaott*' 1992.

aa I%l a. 21V

2. Rctowmą swn jwUaaą ksiąg wieczystych tart 5 ustawy / dnia 6 kpea • o kręgach wieczystych i hipotece tedn tekst IVU. z 2001 r. Nr 124. ivv l ^ z psszm aaaj me jrst i4gt> obszar nieruchomości i uch wała SN z dnia > :v;cgv' ^ r. 111 C2P IA 8*. OSNCP ar 2 —X po*. 2bV Zgodnie z art. 5 wspwiauaci ustawy, w razie wc/pdiKW nuęd.-> stanem prawnym nieruchomymi igawmonyaa w ksspiar wieczystą) a rzeczywistym stanem prawnym, treść księgi coastrsygs na korzywc kto przez czynność prawną a osobą upraw-mon* u i: mlhg trau księgi nabył wiasnow: lub inne prawo rzeczowe (rękojmia KM guhh m i ksiąg swvi\Mvchl W uaasadmeniu uchwały Sąd Najwyższy

mwMbI v tren: cytowanego art > wyraźnie odnosi działanie rękojmi do stanu praaacg> menachonKwci um»monego w księdze wieczystej, który w razie sprzę

na skutek

ci ar Nianem prawnym rzeczywistym rozstrzyga na korzyść wymienionego w tym przepisie nabywcy prawa. Jawny a księgi wieczystej stan prawny nicrucho-iirzn jest kategorią prawa, a me fizycznego faktu, i ma on treść zgodną z treścią wpnow przeznaczonych do ujawniania praw i obowiązków, niezależnie od tego. do jakich działów /ostały one wprowadzone. Do d/iału pierwszego księgi wieczystej dokonywane są wpisy praw związanych z nieruchomością, ale przeznaczony on jest także do oznaczania nieruchomości. Oznaczenie nieruchomości (dane o jej poło/rniu. sposobie korzystania i powierzchni oraz o znajdujących się na tym gruncie budynkach i urządzeniach rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości / dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów. Dz.U. z 2001 r. Nr 102, poz. 1122) jest opisem cech fizycznych rzeczy, które wprawdzie mc są pozbawione znaczenia prawnego, ale które też same przez się nie tworzą stanu prawnego tej rzeczy. Tak np. gdy chodzi o położenie i obszar, to cechy te mają prawne znaczenie przede wszystkim z punktu widzenia wyodrębnienia przedmiotu własności z powierzchni ziemskiej (art. 46 § I k.c.). Dlatego oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej indywidualizują przedmiot własności w tym m.in. znaczeniu, że gdy chodzi o działanie rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych, przesądzają o tym. że dotyczy ona tej. a nie innej nieruchomości. To wszakże mc powoduje, że oznaczenie nieruchomości w dziale pierwszym rozstrzyga na orzysę nabywcy o konkretnej powierzchni gruntu, która w dacie czynności prawnej

różnych zaszłości faktycznych lub zdarzeń prawnych - może być większa lub mniejsza od wykazanej w księdze wieczystej. Jak już bowiem wyjaśnił Sąd Najwyższy, przedmiotem oznaczenia nieruchomości jest jej skład fizyczny, a zatem sum faktyczny, a nic stan prawny.

X Ustalenie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu należy, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych oraz morza terytorialnego, do zadań własnych gminy. Dokonywane są one w miejscowym planie zagospodarowania przestneo-nego, a w przypadku braku takiego planu, określenie przeznaczenia i ustalenie warunków zagospodarowania terenu następuje w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Miejscowy plan zagospodarowana przestrzennego sporządza się obowiązkowo dla obszarów, które mogą byc przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową, wynikającą z potrzeby zaspokajania potrzeb wspólnoty samorządowej (art. 13 ust. I pkt 3a ustawy z dnia 7 lipea 1944 r. o zagospodarowaniu przestrzennym jedn. tekst: D/.l z 1999 r. Nr 1$, poi. 139 z po/n /m i l stawa o zagospodarowaniu przestrzennym zawiera szczegółowe unormowaniu regulujące procedurę dokonywania zmian w Owiązującym planie Przewiduje obowiązek dokonania we właściwych terminach odpowiednich c/\nnowi /arów no prze; radę, jak i przez zarząd gminy (art. 18 powołanej ustawy). Czynności te mąą równie, na celu zabezpieczenie praw osob trzecich przed ewentualny nu naruszeniami ich interesów, i to dokonywanymi pospiesznie, nawet be# przekazania im właściwej informacji o toczącym się postępowaniu w sprawie /imany planu. Ustawodawca zdawał sobie w pełni sprawę z tego, ze właściwe organy lokalne mogą w praktyce często dążyć do omijania owych rygorystycznych wymagań, dlatego tez zamieścił w ustawie klauzulę (art. 77 ust I powołanej ustawy), że każde narus/cnie trybu postępowania oraz właściwości organów określonych w art. 18 powołanej ustawy powoduje nieważno* uchwały rady gminy w całości lub części.

4. Przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. / art 7 ust. 2 ustawy / dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (DtU. Nr 16, po/. 78 z póżn. zm.) wynika, że wymagana zgoda właściwych organów na przeznaczenie gruntów na cele nierolnicze powinna być wyrażona w toku przygotowania planu zagospodarowania przestrzennego. Właściwy organ gminy, jako gospodarz terenu, decyduje (rozstrzyga) o kompleksowym kształtowaniu zagospodarowania przestrzennego na obszarze danej gminy i jeżeli uznaje, że określone tereny mają być przeznaczone na cele nierolnicze i nieleśne, to powinien, dla wykonania swej kompetencji, uzyskać w zakresie zmiany przeznaczenia gruntów zgodę organów właściwych według przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Taki podział kompetencji między organami administrującymi powinien być przestrzegany nie tylko ze względu na zasadnicze założenia ustawowe, ale także trzeba mieć na względzie zasadę określoną w art. 19 k.p.a.. żc organy administracji z urzędu przestrzegają swojej właściwości (wyrok SN z dnia 28 czerwca 1994 r.. III ARN 38/94, OSNAPiUS 1994, nr 10. poz. 155).

m