66181 IMG85 (6)

^    pwłroju dla drzewostanu sosnowego z nadleśnictwa Rog*

^*1*w Rosy)'    ptoccntowtwtócne-----------__ ___

Scfci*

Bryły

bez kory

uownek wyktaduk irctoo ku< łka

dodotoej

M

t'1

«ytmetyct- średnicy wNędów górnej

dc dolne]

& <»>

wykładnik    średnia

kształtu    arytmetycz-

na błędów

(r)

(P>

|    t(Mtfl)    0.6)    U3

n    to.a-o.4/)    ow    u

III    t0.4MW>f>    0.81    0.1

iv    tfUMkin    ojbt    ai

V (O.Hł-ó

\.%

-735    0,68

-0.4'    0.88

-OJ*    0.82

0.00    0.62

-26.42    0

13.7

U

0.7

0.6

2.03

-4,y7

-0.22

0.06

0.79

-28.86

około 14 O wielkości błędu decyduje zarówno waność wykładnika kształtu, jak i stosunku średnicy górnej do dolnej bry ł Główna przy czyną mniejszych błędów dla brył bez kory jest większa waność stosunku średnicy górnej do dolnej, różnica bowiem wartości wykładników kształtu me jest duża.

Dla sekcji U. Ili i IV otrzymano błędy niewielkie, na co wpłynęła zarówno mała wartość wykładników kształtu, jak i duża waność stosunku średnicy górnej do dolnej poszczególnych sekcji

Sekcja V jest bry łą całkowitą, średnia waność wykładnika kształtu wynosi około 2. a więc bryła ta zbliżona jest do stożka. Z rozwaiań teoretycznych wiemy, te wzór środkowego przekroju dla stoika daje błędy ujemne wynoszące -25%. Empiryczne badania są więc w przy blilemu zgodne z wynikami badań teoretycznych.

3. Empiryczna dokładność wzoru Hosstelda

Przeanalizujmy dokładność wzoru Hosstelda dla tego samego, co opisywany w poprzednim rozdziale drzewostanu sosnowego w Puszczy Piskiej ttab 1)

Błędy strzał w korze wahają się od około - 13 do +10%. liczba błędów ujemnych stanowi 86% wszystkich wyników Średnia arytmetyczna błędów procentowych wynosi -3.4%. Jest to wynik zaskakujący. dła przeciętnej wartości wykładnika kształtu równego. 1.08 należało oczekiwać błędu dodatniego

Dla strzał bez kory błędy wahają się od około -8 do +14% . 11% wyników stanowią błędy dodatnie Średnia arytmetyczna błędów procentowych wynosi 2.1% i mc odpowiada ona dokładności teoretycznej, dla wykładnika kształtu r * 0.71 należało oczekiwać bowiem błędów ujemnych.    .

tZSttSZSlEZTJS.

zagadnieniem złożonym W tym miejscu ograniczy y

Tabela 7

Dokładność wzoru Hossfelda dla drzewostanu sosnowego z Puszczy Pistoej - Wedy procen-?0W6 WtófH6

Rodzaj bryły	Zakrc* błędów	średnia arytmetyczna błędów (P)	Bładtredm (0)
Strrała w korze	-12.8-9.9	-3.43	3.40
Strzała bez kory	-7,9-13.6	2.08	2.92
Kłoda odziomkowa (0-8 m) w korze	-14.4-5.2	-5.29	2.23
Kłoda odziomkowa (0-8 m) bez kory	-8.S-4.6	-3.06	1.71
Kłoda środkowa (8-16 m) w korze	-*.1-6,6	-0.46	1.53
Kłoda trodkowa (8-16 m) bez kory	-7JJ-5.8	-ŚUI	1.48

ną przyczyną tych rozbieżności jest niepokrywanie się tworzącej bry ły równoważnej strzale z krzywą morfologiczną tej strzały (rys. 6)

Dla kłody odziomkowej - zarówno w korze, jak i bez kory - przeważają błędy ujemne Dokładność wzoru Hossfelda dla brył bez kory jest większa od dokładności dla brył w korze. Wyniki tych badań są w przybliżeniu zgodne z teorety czną dokładnością wzoru.

Niewielkie błędy daje wzór Hossfelda dla kłody środkowej. Wynika to zarówno z małej wartości wykładnika kształtu dla tej części strzały , jak i z dużej wartości stosunku średnicy górnej do dolnej.

4. Empiryczna dokładność innych wzorów zwykłych

Z poznanych innych wzorów dendrometrycznych zajmiemy się głównie dokładnością wzoru Smaliana (tab. 8).

Zarówno dla strzał w korze, jak i bez kory wzór Smaliana daje bardzo duże błędy dodatnie. Błędy dla pojedynczych drzew dochodzą do 180 > Główna przyczyna tak dużych błędów tkwi w nieregularnym i niereprezentatywnym dla strzał przekroju dolnym, na którym oparty jest wzór Smaliana.

Również duże dodatnie błędy daje wzór Smaliana dla części odziomkowej strzały Ich mniejsza wartość w porównaniu z błędami dla całej strzały wymk3 z wpływu wartości stosunku średnicy górnej do dolnej.

Niewielkie błędy, z przewagą ujemnych, daje wzór Smaliana dla części środkowej strzały. Dokładność dla tej części strzały jest zbliżona do wyników otrzymanych wzorem środkowego przekroju i wzorem Hossfelda.

Wzór Newtona (Rieckicgo) zarówno dla całej strzały , jak i części odziomkowej daje błędy dodatnie. Ich wielkość jest w przybliżeniu t-kroinic mniejsza od błędów otrzymanych dla wzoru Smaliana Dla części środkowej strzały wzór Newtona daje błędy bardzo małe. różnych znaków