• systematycznym przeglądem form,
• usuwaniem ewentualnych awarii tylko przez wyspecjalizowane służby,
• rejestrowaniem wykonanej produkcji.
Forma przekazana do produkcji zostaje wpisana do ewidencji i otrzymuje swój numer; następnie utworzona zostaje kartoteka z dokumentacją techniczno-technologiczną (uwaga: należy również przechowywać komplet wyprasek wzorcowych, uzyskanych i zatwierdzonych po odbiorze formy). Obieg dokumentacji w tej fazie pokazany jest na rys. 9.5.
Rys. 9.5 Obieg dokumentacji w fazie użytkowania formy
Dla celów operacyjnych numer formy (lub skrót) powinien być w sposób widoczny naklejony z boku formy lub od góry na stałym miejscu składowania (ułatwienie przy transporcie).
Wszystkie działania dotyczące formy należy dokumentować, np. w karcie przeglądów i napraw lub w komputerowej bazie danych.
Na podstawie zebranych informacji należy ocenić awaryjność formy i jej aktualny stan techniczny, odpowiednio zaplanować kolejne przeglądy oraz wnioskować zmiany awaryjnych rozwiązań konstrukcyjnych.
Zawiera informacje dotyczące czasu pracy formy i liczby wyprodukowanych detali. Określa, jak długo pracuje forma i czy były jakieś usterki, które później usunięto. Z karty tej można dowiedzieć się, czy forma przechodziła kontrole sprawności działania; ponadto można określić najczęściej wstępujące uszkodzenia i częstotliwość ich występowania.
Ze względu na to, że w karcie zapisywane są wszystkie zdarzenia „z żvcia” formy, nazywana jest ona czasem paszportem formy.
Formy powinny być poddawane następującym przeglądom:
• bieżącymi przed założeniem i po zdjęciu z maszyny,
• magazynowym po każdorazowym zdjęciu formy,
• okresowym po wykonaniu określonej wielkości produkcji,
• przy okazji napraw i zmian.
Przy każdorazowym uruchamianiu produkcji:
• ocenić wizualnie i słuchowo działanie ruchomych zespołów formy (łatwość przesuwania, stuki, piski),
• sprawdzić występowanie wypływek i stan powierzchni zamykania, ewentualne uszkodzenia spowodowane przez obsługę itp.,
• sprawdzić występowanie wycieków,
• przesmarować części ruchome, uzupełnić smar przez smarownice kulkowe (zalecane są specjalne oleje i pasty'),
• sprawdzić zamocowanie formy do stołów wtryskarki.
Sposób prowadzenia tego przeglądu zależy od rodzaju produkcji. Bardzo duże formy mają wydzielone miejsca na hali w zasięgu działania suwnicy'. Duża częstotiiwość zmiany form uniemożliwia dokonanie nawet częściowego demontażu i wtedy jedymie ocenia się:
• stan stempli, matryc i segmentów, występowanie pęknięć, uszkodzeń mechanicznych i zużycia (wypolerować powierzchnie formujące, oczyścić kanały wewnętrzne odpowietrzeń),
85