75381 IMGP0423

423

itębnów-itacyjnie iwanymi że były V latach należało tartych, den roz-anowiły później nie, pro-i noszo-dzinach konkur-dawania kom za niezwy-ischod-

•mal się y naco-męslde Li to za ta klien-iie ubio-s polnie yjęłysię ie bluzy ni wzo-,• męską isie Mi-cątkowo cyjnego lierzem :ą mary-:eniami, Z tkanin a do teina weł-ały pod-ztywnej ię mary-tn przy-azwanej nazwać awiciele [liści [il. męskich ię barw->, że pre-

Gdy zanikły wewnętrzne kieszenie marynarek, narodziła się moda na torebki, analogiczne do torebek damskich. Krawat także miał wiele wariantów: był szeroki albo zredukowany do wąskiego paska, albo zastępowano go kolorową jedwabną chustą niedbale zawiązywaną pod szyją. Nie sposób też nie wspomnieć o zmianach w bieliźnie, występującej teraz we wszystkich kolorach i zajmującej coraz więcej miejsca w reklamach ilustrowanych magazynów.

Według ankiety przeprowadzonej w 1982 roku, aż 85% mężczyzn uważało się za dobrze ubranych, lecz ich zdanie podzielało zaledwie 48% kobiet.

Chociaż kobiety przejęły z męskiego ubioru wiele elementów — marynarkę, spodnie, koszule, swetry — zazwyczaj sprzedawanych w szerokim wyborze rozmiarów odpowiednich zarówno dla najszczuplejszych dziewcząt, jak i dla najtęższych pań, to mężczyźni nie zaczerpnęli zgoła żadnej formy z garderoby damskiej, jakby zapominając, że w XV wieku wszyscy nosili suknie, do dziś zresztą pozostające w użyciu w krajach islamskich. Jednak warto wspomnieć o kolekcji „unisexe” Jacqu-es’a Esterela z 1970 roku, obejmującej nie tylko kostiumy ze spodniami, lecz także męskie koszule-suknie. Kolekcja ta przeszła jednak bez echa.

W ciągu dziesięciu lat między 1960 a 1970 rokiem dokonała się więc gruntowna przemiana w organizacji przemysłu związanego z modą oraz bezprecedensowe zróżnicowanie typów ubioru. Mnogość proponowanych form sprawiała, że od 1970 roku rosło wrażenie totalnej anarchii w modzie, co bez wątpienia wiązało się z gwałtownym buntem młodego pokolenia odmawiającego życia zgodnie z obyczajowością swoich rodziców.

MODA LAT 70.1 80.

Lata te były w historii mody okresem reorganizacji po burzliwych doświadczeniach poprzedniej dekady. Młodzież nadal stanowiła najbardziej podatną na zmiany grupę, która reagowała na zawłaszczenie ich specyficznej mody wymyślając to, co niezbyt trafnie nazwano antymodą— bowiem chodziło raczej o hipermodę odwołującą się do osobistych upodobań jej zwolenników.

Kolekcje haute couture zaczęły w tym czasie przyciągać znacznie szerszy i znacznie bardziej zróżnicowany krąg od biorców. Z coraz większym zainteresowaniem oczekiwano kolejnych pokazów, gdyż właśnie spośród różno-

EWOLUCJA SYLWETKI 990-998. Wylansowanie ubrań o prostej linii zwiastowało koniec stylu lat 50. Nowa sylwetka, uwolniona od strojów dopasowanych i podkreślających talię, miała wyraźnie zarysowana linię, często geometryczną, w której dominowała forma trapezu [por. II. 969, 970, 975 i 981]. Po 1968 roku długość spódnic wahała się między mini, midi i maxi [por. II. 985], jednak pewne elementy pozostawały niezmienne: szerokie ramiona, wygodne buty na kwadratowym obcasie lub botki, sięgające nawet nad kolana, a takie śmiałe zestawienia różnych typów ubrań (por. II. 979, 980 i 990]. Po 1970 roku stopniowo powracały do łask ubiory luźne i powiewne, zanikły natomiast minispódniczki [II. 991 i 995].

Pod koniec lat 70. moda retro spowodowała powrót do sylwetki łączącej cechy typowe dla lat 40. i 50.: obowiązywały podwyższone poduszkami ramiona, wy lansowane przez Thierry*ego Muglera i Anne-Marie Beretta, wąska talia podkreślona szerokim pasem, wąskie I proste spódnice, pantofle na wysokich obcasach.

rodnej, bogatej oferty proponowanych modeli klienci wybierali, kierując się względami wciąż trudnymi do przewidzenia, kilka ubiorów, które stawały się przebojami sezonu, a później produkowane były na skalę przemysłową i sprzedawane po przystępnej cenie. Przypomnijmy jednak, że ceny ubrań z kolekcji haute couture w porównaniu z najdroższymi nawet modelami pret-d-porter były zazwyczaj dziesięciokrotnie wyższe.

Około 1970 roku kilku stylistów, pracujących dla różych domów mody, założyło przy ulicy Saint-Honorć własną firmę „Createrus industriels”. Nie przetrwała ona zbyt długo. Sklepy ze stylowymi ubraniami znajdowały się głównie w paryskiej VI dzielnicy, w okolicach Saint-Germain-des-Pres.

Butik Dorothee Bis, należący do Elie i Ja-cqueline Jacobson, był w latach sześćdziesiątych istną wylęgarnią talentów. W 1965 roku zaprezentowano w nim pierwszą kolekcję stworzoną od początku do końca przez pełną po-

990.    Modelka Grete Thomson w stroju zaprojektowanym przez Jeana Cachareła. ztoaonym z buźki w kwoto i pasiaste; kamizela oraz spódnicy

i czapki, okoto 1970. ftr)ż. musee de la Modę et du Texse. zbory U6®C Fot Gurnar Larsen

991.    Ted Lapidus Diffusion, stroje złożone z żakietów z paskiem

i spódnic noszone z botkami, zima 1974. Paryż, musće de la Modę et du Texdle. zbiory Ufi*C Fot Jean-Pierre Safirstein.

992.    Sbcghy. kombinezon z czarnej elastycznej tkaniny imitującej skórę, projekt Krugera, zaprezentowany na pokazie damskiej mody pret-ó-porter

w 1978. Ftoyz. musee de la Modę et du Textile. zbiory UfiAC.

MODA LAT 70.1 80.