81504 Inżynieria finansowa Tarcz5

Kontakty financial futures iforward 105

Na rynku kontraktów futures proces korygowania ceny nazywa się marking to market.

Kolejna różnica między kontraktami futures i forward dotyczy standaryzacji. Otóż kontrakty futures są standaryzowane w zakresie daty wygaśnięcia oraz ceny instrumentu pierwotnego. Biorąca udział w transakcjach na rynku futures izba rozrachunkowa (clearing house) pośredniczy między nabywcą i sprzedawcą kontraktu dając gwarancje, że warunki dotyczące daty realizacji kontraktu oraz ceny instrumentu pierwotnego będą zachowane. Praktycznie to izby rozrachunkowe organizują rynek kontraktów futures. Kontrakty futures funkcjonują wyłącznie na giełdach, a cena kontraktu na rynku wtórnym jest ustalana na zasadach rynkowych. Oznacza to, że pozycję w kontrakcie można bez problemu zlikwidować przed datą realizacji kontraktu.

Przykładowo inwestor kupując kontrakt futures na sprzedaż jakiegoś dobra w określonym terminie może uwolnić się od zobowiązania realizacji kontraktu sprzedając kontrakt na sprzedaż takiej samej ilości dobra w tym samym terminie. Właśnie ta cecha kontraktów futures bywa wymieniana często jako istotna ich zaleta dająca im przewagę nad kontraktami forward.

Kontrakty forward natomiast nie muszą być wystandaryzowane. Praktyczne ustalenie ceny forward odbywa się w procesie negocjacji. Dla tych kontraktów często obie strony transakcji muszą złożyć zabezpieczenie jako gwarancję spełnienia warunków kontraktu. Wypowiedzenie umowy zawartej w ramach kontraktu forward odbywa się również w drodze negocjacji między stronami transakcji. Wszystko to sprawia, że kontrakty typu forward są znacznie mniej płynne od kontraktów futures. Zaletą natomiast może być bardziej precyzyjne dostosowanie kontraktu pod względem ceny forward, terminu realizacji, typu instrumentu pierwotnego oraz miejsca realizacji do potrzeb nabywcy i sprzedawcy kontraktu.

Standaryzacja kontraktów futures oznacza, że transakcje odbywają się tylko w ramach giełdy, a zasady tych transakcji są ściśle ustalone. Standaryzacja wymusza zatem dokładne określenie instrumentu pierwotnego, wielkość kontraktu (na przykład jeden kontrakt obejmuje 100 jednostek instrumentu pierwotnego), dokładne określenie miejsca i terminu dostarczenia instrumentu pierwotnego. Kontrakty forward nie wymagają standaryzacji oraz giełdy. Są to umowy między dwiema instytucjami finansowymi lub między instytucją a jej klientem.

Podsumowując różnice między kontraktami futures i forward można ująć je skrótowo w następujące punkty: