85661 IMGy69

1

przedsionkowy. W ten sposób, podczas tego prostego zadania, w proces uczenia się włączone zostają wszystkie zmysły, a więc: słuch, wzrok, dotyk, proprioceptywny, przedsionkowy, węch i smak.

Kolejnym etapem tego „naukowego eksperymentu” może być rysowanie i kolorowanie narysowanej pomarańczy, co zaangażuje koordynację wzrokowo-ruchową i wzrokowo-przestrzenną.

Powyższy eksperyment jest jednym z wielu możliwych przykładów stymulacji wielozmysłowej wykorzystywanej w procesie uczenia się abstrakcyjnych pojęć poprzez kontakt z rzeczywistym obiektem. Im więcej opracujemy sposobów stymulacji polisensorycznej, tym bardziej wzmocnimy procesy uczenia się i zapamiętywania. Ten sposób uczenia zakłada oczywiście uważną obserwację dzieci podczas zabaw, w klasie, w domu czy podczas terapii. Planując sposoby uczenia powinniśmy również wziąć pod uwagę wyniki badań percepcji wzrokowej, słuchowej i innych. Powinniśmy odpowiedzieć na pytania: Czy to dziecko lepiej zapamiętuje wówczas, gdy pisze? Czy są jakieś słowa szczególnie dla niego trudne? Czy potrafi dokonywać wizualizacji rzeczy? itp.

Istnieje przeszło 200 metod uczenia czytania, najważniejsze z nich opierają się na słuchu, wzroku i kinestezji. Zastanów się, które z nich są najlepsze dla twoich dzieci.

Wydaje się, że metody polisensoryczne oferują więcej technik poprawiających zapamiętywanie niż te, które opierają się na jednym układzie zmysłowym.

„Skacząca arytmetyka” to kolejny przykład polisensorycznej metody uczenia się. Dodawanie wygląda tak: prosimy dziecko, by skoczyło na dwóch nogach 3 razy do przodu i zatrzymało się, następnie mówimy: „Skocz jeszcze 2 razy do przodu”. Gdy dziecko wykona polecenie, pytamy: „Ile razy skoczyłeś do przodu?”. Podczas nauki odejmowania procedura jest podobna. Mówimy: „Skocz do przodu 5 razy, zatrzymaj się, tak, a teraz skocz do tyłu 3 razy zatrzymaj się. De razy mniej skoczyłeś do tyłu?”

Oczywiście jest to prosty przykład uczenia się arytmetyki. W tym procesie uczenia były zaangażowane: układ słuchowy, stymulowany poprzez słuchanie i podążanie za wskazówkami, oraz układ przedsionkowy i proprioceptywny.

Prowadząc terapię musimy poszukiwać odpowiednich form aktywności, właściwych dla wieku i możliwości każdego dziecka, tak by była ona nową, niezwykłą i zmieniającą się. Stosując te nowatorskie rozwiązania obserwujemy dziecko, by wiedzieć, jaki typ aktywności jest korzystniejszy

96