86843 Strona093

IV CHARAKTER PROMIENIOWANIA OGNI SYGNALIZACYJNYCH

Idealna byłaby taka masa ogni sygnalizacyjnych, której płomień i iwułby promieniowanie jedynie w pewnej określonej części witam. Takie promieniowanie można by nazwać monochromatyczni, a czystość barwy wynosiłaby 100%. Jednak w rzeczywistości . Inmienie ogni sygnalizacyjnych posiadają zawsze pewne choćby ilu wielkie promieniowanie i w innych częściach widma.

Stosunek intensywności promieniowania monochromatycznego ' ■ cułkowitego widzialnego promieniowania płomienia nazywa się yitością barwy płomienia, wyrażaną zazwyczaj w procentach.

Nu przykład czystość barwy płomieni mas ognia czerwonego -i/e być wyrażona równaniem:

W pewnych wypadkach wygodnie jest posługiwać się następu-i' vm wyrażeniem:

i bl« I\ — intensywność promieniowania monochromatycznego, ib— intensywność promieniowania światła białego.

i Płomień o małej czystości barwy nie może mieć przy obserwacji <>ko wyraźnej barwy, gdyż zwykłe światło białe może być uzy-fc*no przez zmieszanie: y₃ światła czerwonego, y₃ zielonego i • I (leskiego.

. nubstancje znajdujące się w stanie gazowym i w ten lub inny M»"«ób pobudzone dają nieciągłe widmo promieniowania* będące t.Imem liniowym lub pasmowym. Dlatego w płomieniu mas ogni * mwilizacyjnych, w przeciwieństwie do mas oświetlających, powinno przeważać promieniowanie fazy gazowej. m Widmo liniowe dają jedynie jednoatomowe pary i gazy i dla-Ih i uzyskało ono nazwę atomowego. Linie w takim widmie - Lulają się charakterystycznymi grupami zwanymi seriami.

L Widmo pasmowe składa się z jednego pasma lub z szeregu pasm mimaitej szerokości, znajdujących się w różnych częściach wid--i Jednakże za pomocą'silnego spektroskopu, dającego znaczne -•/.czepienie, można zauważyć, że pasma te składają się ze zna-‘iy bardzo blisko siebie położonych linii.

ciągłe świecących gazów daje się zaobserwować tylko w zupełnie warunkach. Wodór np. daje widmo ciągłe pod wielkim eiśnie-

an

Widmo pasmowe uzyskuje się przy promieniowaniu cząsteczek znajdujących się w stanie gazowym i dlatego nazywa się ono widmem cząsteczkowym.

§ 3. ZASADY ZESTAWIANIA MAS OGNI SYGNALIZACYJNYCH

Skład masy ogni sygnalizacyjnych zestawia się w oparciu o niżej podane reguły.

1.    Ilość energii wydzielająca się przy paleniu masy powinna być dostateczna do wzbudzenia lub jonizacji atomów lub cząsteczek znajdujących się w płomieniu w stanie gazowym. W praktyce dostatecznie barwne promieniowanie można otrzymać tylko w przypadku mas, które przy paleniu wydzielają co najmniej 0,8 kcal/g.

2.    Jeśli wykorzystuje się promieniowanie cząsteczkowe, to temperatura płomienia nie powinna przewyższać granic, przy których obserwuje się już dysocjację cząsteczek.

A więc na przykład temperatura płomieni mas ogni zielonych nie powinna przewyższać 2000°C.

3.    Składniki mas powinny podczas palenia dawać jedynie niedużą ilość stałych produktów reakcji.

Wprowadzenie do mas ogni sygnalizacyjnych większej ilości (ponad 15—20'»/o) proszków metali (magnezu lub glinu) znacznie zwiększa jaskrawość płomieni, ale jednocześnie obniża czystość ich barwy.

4.    Składniki masy powinny być dobrane w ten sposób, aby niepożądane promieniowanie produktów gazowych reakcji w innych częściach widma było możliwie nieznaczne. Osiąga się to przez odpowiedni dobór utleniaczy.

5.    Pierwiastki lub związki uzyskane przy paleniu masy, nadające barwę płomieniowi, powinny być możliwie łatwo lotne i już w temperaturze 1000—1200 C powinny całkowicie przechodzić w stan gazowy. Dlatego też w celu uzyskania barwnych płomieni wykorzystuje się często promieniowanie chlorków metali ziem alkalicznych, będących związkami łatwo lotnymi.

Masy ogni sygnalizacyjnych zawierają zwykle następujące składniki:

1)    utleniacze,    ,    »

2)    substancje palne będące jednocześnie lepiszczami,

3)    sole barwiące płomień.

Oprócz tego w masach ogni sygnalizacyjnych można często spotkać:

189