89457 skanowanie0010 (83)

[ badania terenowe ]

szczepionych - grupy A i B była wyraźna, chociaż w dalszym ciqgu nie istotna statystycznie. Godnym podkreślenia jest również fakt, że po wprowadzeniu szczepień dobowe przyrosty m. c. w grupach świń szczepionych były wyższe niż w okresie, gdy w chlewni nie obserwowano problemów z PMWS. Porównanie współczynnika wykorzystania paszy wskazuje, że w p'kręsie przed wybuchem choroby oraz po wprowadzeniu szczepień był on wyraźnie niższy, nie wykazano różnicy statystycznie istotnej, niż w grupach zwierząt w okresie występowania choroby w stadzie.

Podobne, bardzo dobre efekty immunizacji loch uzyskali autorzy prowadzący obserwacje we Francji, Kanadzie i Niemczech. Opierając się na wynikach tego typu badań większość autorów uważa, że szczepienie loch wystarcza do zabezpieczenia świń przed skutkami zakażenia PCV2. Pogląd ten kwestionowany jest przez niektórych lekarzy praktyków. Stąd decyzja o podjęciu obserwacji związanych ze szczepieniem loch prośnych i dodatkowo urodzonych przez nie prosiąt.

Jak wskazują na to wyniki badań własnych nieco lepsze, jednak statystycznie nie istotne, efekty osiągnięto w grupach zwierząt, w których poza szczepieniem loch wprowadzono dodatkowo im-munizację urodzonych przez te samice prosiąt. Dane z tego zakresu uznać należy za oryginalne; mimo, że postępowanie takie prowadzone jest w wielu, krajach, a w niektórych (Meksyk, Tajlandia) szczepionkę Circovac zarejestrowano E|ż do stosowania u prosiąt, jak na razie nie ogłoszono prac uwidaczniających efekty szczepienia loch i prosiąt;

Uzyskane wyniki mogą wskazywać, że w określonych warunkach, tam gdzie mamy do czynienia z ostrą postacią PMWS, zasadne może być wzmocnienie odporności przeciw PCV2 i oparcie ochrony zwierząt nie tylko na bazie odporności biernej, ale także poprzez indukcję odporności swoistej czynnej, Z pewnością ważnym elementem jest ustalenie optymalnego terminu szczepienia prosiąt, tak by ich wakcynacja nie interfe-rowaia z indukowaną poprzez szczepienie loch odpornością bierną; stąd przyjęcie w omawianym przypadku późniejszego - niż zazwyczaj zalecany - terminu uodporniania prosiąt, to jest przesunięcie go na 7 tydzień życia świń.

Wybrane pozycje piśmiennictwa:

b| lian G. M., Ellis J. A.: Porcine circoviruses: a re-view. J. Vet. Diagn. Invest 2000,12:3-14.

2. Allan G. M., McNeilly F:,|lljs J., Krakowka S., Meehan B., McNair I., Walker I., Kennedy S.: Ex-perimental infection of colostrum deprived piglets i with porcine circovirus 2 (PCV2) and porcine repro-

ryc. 2. średnie dobowe przyrosty m.c. świń w fermie P przed wystąpieniem ostrej postaci PMWS (A), w trakcie występowania choroby (B), po wprowadzeniu szczepień loch (C), po wprowadzeniu szczepień loch i prosiąt (D). W każdej ocenianej stawce uwzględniono 6 kolejnych grup technologicznych

gramy 680

660

640

620

600

580

560

540

520 4—

a    b    c    D

ryc. 3. średni współczynik wykorzystania paszy na przyrost 1 kg m. c. w fermie P przed wystąpieniem ostrej postaci PMWS (A), w trakcie występowania choroby (B), po wprowadzeniu szczepień loch (C), po wprowadzeniu szczepień loch i prosiąt (D). W każdej ocenianej stawce uwzględniono 6 kolejnych kg    grup technologicznych

3,35

3,30

3,25

3,20

3,15

3,10

3,05

3,00

2,95

2,90

2,85

kwiecień - czerwiec 2009

ductive and respiratory syndrome virus (PRRSV) potentiates PCV2 replication. Arch Virol 2000, 145:2429-2429.

3.    Park J. S., Kim J., Ha Y., Jung K., Choi C., Lim J. K., Kim S. H., Chae C.: Birtb abnormalities in pregnant sows infected intranasaily with porcine circovirus 2. J Copmp Pathol 2005, 132:139-144.

4.    Pittman J. S.: Reproductive failure associoted with porcine circovirus type 2 in gilts. J Swine

Health Prod. 2008, 16 (3):144-148.

5.    Stadejek T., Podgórska K., Kołodziejczyk P., Bogusz R., Kozaczyński W., Pejsak Z.: Pierwszy przypadek poodsadzeniowego, wielonarzgdowe-go zespołu wyniszczającego w Polsce. Med. Wet. 2006, 62:297-301.

6.    Stadejek T. PCV2 jako czynnik etiologiczny zaburzeń w rozrodzie. Lecznica dużych zwierząt 1/2009.

lecznica