94287101 djvu

ELEKTROFIZYOLOG1A 251

tromotoryczna waha się między 8 i 20 mw. Połączenia dwóch poprzecznych przekrojów wprawdzie wykazuje istnienie prądu, t. zw. osiowego, lecz bardzo często prąd ten jest tak słaby, że go nawet niepodobna oznaczyć.

Przytoczone fakty wskazują, że w nerwach mamy prąd zupełnie identyczny z prądem obserwowanym w sztucznem włóknie, opisanem wyżej, co przemawia za tern. ze źródłem prądu jest tu tylko podłużna powierzchnia, graniczna warstwa, bądź włókienek, bądź całego włókna osiowego, bądź też otaczających je osłonek, które odgrywają rolę błon nawpół przepuszczalnych.

Ryc. 88.

Prąd czynnościowy z nerwu psa przy udprowadzeniu z powierzchni podłużnej.

1

L

I

Drugą różnicę stanowi prąd w stanie czynnym nerwu; prąd ten ma charakter wyłącznie tylko fazy 1 prądu mięśniowego i różni się od tego ostatniego tylko' czasem trwania. Prąd czynnościowy nerwu dochodzi do maximum swego natężenia w ciągu 0,003 sek. i tak u żab, jak u wyższych zwierząt, nie posiada wielkiego natężenia i nie przechodzi w fazę //, której też wogóle nie udaje się obserwować (patrz ryc. 87 i 88).

Istnienie fazy I w nerwach podczas stanu czynnego świadczy, że cząsteczki włókna osiowego podobnie jak we włókienkach mięsnych posiadają zdolność, przechodząc w stan czynny, powodować wytworzenie się różnicy potencyału na granicy między cząsteczkami czynnemi i nieczyniiemi. Prąd, który skutkiem tej różnicy poten-cyałów powstaje, ma kierunek również jak w mięśniach ten sam, co stan czynny; siła prądu, a więc i wychylenia nitki, do pewnego