94283601 djvu

316 ADOLF BECK

konano się (Sherrington), że drażnienie każdego takiego ośrodka równocześnie gdy wprawia w ruch odpowiednią grupę mięśni, ha-J muje stan napięcia (tonus) ich antagonistów.

Jeżeli prąd użyty do drażnienia okolicy psychomotorycznej jest za silny lub pobudliwość kory podwyższona, to drażnienie wtedy powoduje rozszerzenie się podniety na resztę kory mózgowej i wtedy ruchy nie ograniczają się t}dko do odpowiedniej grupy mięśni, lecz obejmują coraz większą liczbę grup, w końcu wszystkie mięśnie ciała. Występują kloniczne lub toniczne drgawki ogólne, które nazywamy drgawkami epileptycznemi.

Pewnego rodzaju lokalizacyę ruchową poznano też i u ptaków. Drażniąc różne części kory mózgowej otrzymuje się oddzielne' ruchy szczeki, języka, kończyn; rozmieszczenie jest podobne jak u królika. - Kuchy odbywają się i tu przedewszystkiem w przeciwległej połowie ciała, a dopiero pod wpływem silniejszych podniet występują i po stronie drażnienia.

W końcu zauważenia godnemi. są doświadczenia Kaglioniego, w których drażnienie kory mózgowej odbywa się zapomocą podniet chemicznych. Jeżeli na okolicę psychomotoryczną kory mózgowej psa lub małpy położymy drobny [Mateczek bibuły napojonej roztworem strychniny, to po upływie kilku minut występują kloniczne ruchy mięśni ograniczone ściśle do kończyny lub części kończyny, której sferę psychomotoryczną drażnimy. Ruchy te ustają, gdy daną część kory wytniemy, co dowodzi oczywiście, że strychnina tu drażni same ośrodki nerwowe a nie przez wniknięcie głębokie po przez korę mózgową do warstwy włókien leżących w białej substancyi.

Wyniki metody ekstyrpacyi. Celem uzupełnienia wyników badania otrzymanych metodą drażnienia, a więcej jeszcze celem oznaczenia umiejscowienia czynności czuciowych w korze mózgowej, przędsięwzięli liczni badacze doświadczenia z wycinaniem części mózgu. Metodą ekstyrpacyi można bowiem oznaczyć metylko loka-lizacyę ruchową, ale i czuciową, jakkolwiek ma ona pewne niedogodności, które sprawiają, że co do dokładności lokalizacyi, stoi ona poza metodą drażnienia. Wycięcie bowiem nawet ograniczonej części kory mózgowej narusza — przynajmniej na czas jakiś—także funk-cyę ośrodków położonych w okolicach sąsiadujących z miejscem operacyi a to z powodu wywołanych operacyą zmian w krążeniu, z powodu ucisku i t. d. Także drogi nerwowe, nietylko przynależne do wyciętej części kory mózgowej, ale i przebiegające pod nią drogi kojarzenia łączące inne, odległe nieraz części kory mózgowej, mogą uledz przerwaniu lub też przez ucisk stale lub czasowo być wyłączone z funkcyi. Prócz tego po każdej takiej operacyi występują