94283401 djvu

314 ADOLF BECK

jednej kończynie, rozdział na drobniejsze pola dla poszczególnych części n. p. osobnych stawów, palców i t. d. jest tu o wiele ostrzejszy tak, że drażnienie ograniczające się do takiego małego pola. powoduje ruchy małej grupy mięśniowej, a nie obejmuje - - jak u niższych małp — całej kończyny.

Z wymienionych już doświadczeń, wykonanych w celach rozpoznawczych u człowieka, poznano, że rozmieszczenie okolic3~ psychomotorycznej jest u człowieka w głównych zarysach podobne do f układu l ch ośrodków w korze mózgowej małp wyższych. Okolica psychomotoryczna zajmuje zatem zwój Rolanda przedni (gy-rus cenłrolis anterior) najhardziej ku tyko w i wysunięte partye zwojów czołowych i płatek przyśrodkowy ([lo-

Ryc. 109.

Ośrodki psychomotoryczne goryla (podł. Sherringtona i Griinbauma).

bulus paracentraliś) r\c. 110. W granicach tej sfery znajdują się ośrodki motoryczne dla ruchów oczu i głowy w zwojach czołowych, ośrodki zaś dla mięśni twarzy, karku, tułowia, kończyny górnej i kończyny dolnej, są rozmieszczone w analogiczny sposób jak u małp w zwoju środkowym przednim; płatek przyśrodkowy (lobulus para-centralis) na przyśrodkowej powierzchni kory mózgowej tworzy dalszy ciąg sfery psychomotorycznej kończyndolnej.

Ruchy otrzymane przez drażnienie okolicy psychomotorycznej