CCF20090323006

y*e 6eiyMHe KpbuioM

f|ymn 3aKpi>ijio nojiOBHiiy,

H riOM! OIHCIIHhlM BUMOM

H Ma ii hi b m c p u y k> ;iojiMiiy.

H NOIIHJia 51, MTO CMy

••

,'|oji>KHa a yc i yim 11> no6c;iy, IIpncJiyniMBaBci. k CBoeMy y>KC KaK 6i>i MyjKOMy 6pe;iy.

H MC 1103 BOJI HT HM MCI O

Ono muc yncciH c co6oio (Kbk mm y ii pa ni m Ba m ero H kuk hm ;iOKyMan mojii>6ok>):

Hm cbina CTpaiiiime niaia — Okhmchcjioc ci pa;ianbc.

Hm ;ichi>, koi ;ia iipniujia i poia_t

Hm Mac I lOpCMIIOI O CBM/UlHbH,

Hm Miuiyio npoxjia;iy pyK,

Hm jimii B3 boji ho Ba h h i>ic tchu,

Hm OT^aJICHHblH JICIKHH 3Byk —

C JioBa iiocjicvuimx y reiuennH.

4 man 1940, 0onmaunbiu óom

I»

Szaleństwo skrzydłem swym jak bryłą Połowę duszy mej zakryło I poi mnie ognistym winem,

I w czarną wabi mnie dolinę.

Winnam ustąpić mu zwycięstwa -A dla mnie gorzki smak męczeństwa I wsłuchiwanie się w milczenie,

W moje jak obce majaczenie.

Wiem, że niczego nie pozwoli Zabrać mi z. sobą wbrew swej woli, (Choćbym oblała prośby łzami 1 naprzykrzała się modłami):

Ani oczu syna upiornych,

W których skamieniał strach potworny. Bo każdy się cierpienia boi,

Ani więziennych spotkań moich,

Ani miłego chłodu ręki,

Ani lip wzburzonego cienia,

Ani oddalonego dźwięku —

Słów ostatniego pocieszenia.

4 maja 1940, Dom

'

• M.

'i

20 — Aktne..

*

""j