CCF20100225011

90 Elżbieta Laskowska

teresowanych właściwościami języka filologów, jak i podatnych na perswazję manipulację tzw. zwykłych użytkowników języka.

Emotivization as a Means of Persuasion

Summary

The paper analyzes the language of documents of political parties (the manifestos are from mid-2001). The author presents texts that contain evaluation and perform a persua-sive function at the same time. The manner of evaluation in all the texts investigated is similar: the senders assess the current reality in adverse terms, while in good terms - the reality that will eonie after their party’s victory in the election. The persuasive character of the texts lies in 1) appealing to the (collective) addressee’s dignity, their merits as well as needs and benefits, 2) presentation of the sender’s positive plans, 3) evoking values shared by the sender and the addressee and the comnton way of perceiving the world. The author points to the contents conimunicated indirectly (through content thematiza-tion and implication) and considers the question of borderline between honest and disho-nest persuasion.

Harbara Kudra, Andrzej Kudra

l.ńdź

Między manipulacją a perswazją (o funkcjonowaniu antroponimów w tekście prasowym)

Autorzy na przykładzie antroponimów zasygnalizowali potrzebę wprowadzenia do pola semantycznego ‘nakłanianie, przekonywanie’, oprócz pojęć „perswazji” i „manipulacji”, pojęcia „stymulacji”. Autorzy sugerują, iż perswazja i manipulacja nie są antonimami, jak się je powszechnie odbiera; są nimi perswazja--stymulacja wobec perswazji-manipulacji. Relacje między tymi pojęciami przedstawiają na przykładzie analizy funkcjonowania nazw własnych z zakresu polityki.

W rozważaniach tematycznych posłużyliśmy się przykładami użyć nazw osobowych z zakresu polityki w prasie o charakterze społeczno-politycznym.

Wydaje się, że analiza sposobu funkcjonowania nazw tego typu jest dobrym punktem wyjścia do próby zbadani* zagadnienia międzypojęciowych tdacji: perswazja - manipulacja.

Czy nazwy własne mogą być zatem wykorzystywane do językowej realizacji funkcji perswazyjnej bądź manipulacyjnej?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba nasamprzód przedstawić rozumienie trzech użytych pojęć, tj. nazwy własnej, perswazji i manipulacji. () czwartym - stymulacji - nieco dalej.

Zakres nazw własnych (onimów) ograniczyliśmy w swej wypowiedzi do łych znaków indywidualizujących, którymi są nazwy własne osobowe (antroponimy). Materiał zaczerpnęliśmy głóvnie z tygodnika „Nie” (lata 1998— 2001). Dlaczego z tego tygodnika? Między innymi dlatego, że w nim niejako „programowo” dokonywane są różnorodne zabiegi językowe na bardzo tozległą skalę (dotyczą składni, słowotwarstwa, fleksji, słownictwa i frazeologii), zabiegi interesujące dla językoznawcy.

System onimiczny, do którego tradycyjnie zalicza się wspomniane antroponimy, jest nieokreślony, głównie / powodu braku wyrazistej granicy