P1010271

norakich trudności i przeszkód - niepowstrzymanej konieczności uprawiania nekrofilii połączonej z nekrosadyzmem. Doktor Epaulard konkludował: „W sumie Bertrand był wampirem, tak jak inni są pijakami”⁹. Krafft-Ebing nazywa go, podobnie jak Verzeniego (por. rozdział 8), „nowoczesnym wampirem”¹⁰.

Masturbując się od wczesnych lat, w wyobraźni przenosił się do pokoju, w którym znajdowało się wiele martwych kobiet, a ich trupy mógł do woli „profanować” (sam używa takiego określenia). Najpierw swoje fantazje -wywlekanie wnętrzności i masturbowanie się podczas oglądania ich - realizował na martwych, potem na żywych zwierzętach. Jak trafnie zauważa Volta, gdy został wojskowym w jednostce, która stale zmieniała miejsce postoju, stanęły przed nim otworem „pokoje pełne martwych kobiet”, to znaczy cmentarze zarówno małych miasteczek, jak Paryża (tu upodobał sobie szczególnie Pćre-Lachaise i Montparnasse)^{1 2}. Od początku 1847 roku zaczął odkopywać trupy, przede wszystkim kobiet. Scenariusz działania był prawie zawsze taki sam: otwierał brzuch trupa scyzorykiem lub nożem, wyrywał wnętrzności, ciął na kawałki lub rozrywał całe ciało, masturbował się na kolanach obok zwłok jedną ręką, a drugą ściskał konwulsyjnie wywleczone trzewia. Czasem wprowadzał pewne odmiany: „Po nasyceniu brutalnej namiętności na trupie, otwarłem brzuch i wyciągnąłem wnętrzności, porąbałem usta, odciąłem członki, rozdarłem na kawałki ciało [...] chwytałem odcięte członki i bawiłem się nimi jak kot swoją zdobyczą; chciałem je unicestwić, nigdy jeszcze nie widziałem się w takim stanie, skończyłem, jak zwykle,

1

^s Cyt. za: O. Volta, Le vampire, s. 110.

¹⁰    R. von Krafft-Ebing, Zboczenia umysłowe.,., s. 101.

2

   Por. O. Volta, Le vampire, $. 114.

¹²    Cyt. za: R. Villeneuve et J.-L. Degaudenzi, Le musie des vampires, s. 34.

¹³    R. von Krafft-Ebing, Zboczenia Umysłowe..., s. 102.

¹⁴    Por. O. Volta, Le vampire, 3.104-110.

¹⁵    L. Krzywicki, Ludożerstwo..., s. 441.