P1050711

v-£K. ponieważ ulega anodowemu rozpuszczaniu. W obecności anionów — tworzących z Hgf ⁺ lub Hg²⁺ sole trudno rozpuszczalne albo kompleksy — rtęć łatwiej ulega anodowemu rozpuszczeniu, odpowiednie potencjały wynoszą w obecności Cl^- (0,0 V), OH” (—0,2V), CN" 1-O.6 V). Zakres stosowania rtęci dla potencjałów ujemnych jest piacznie większy; jest on ograniczony wydzielaniem elektrolitu podstawowego. Jeżeli elektrolitem podstawowym są sole sodu i potasu jrynosi on w roztworze obojętnym lub alkalicznym —1,8 V, dla soli litu -2.0 V i dla soli czteroalkiloamoniowych —2.6 V;

— rtęć nie mo'2£‘~byó~srmowana w niektórych układach biolo-pcznych.

5.1J. Krzywa polarograficzna

Jeżeli w naczynku elektrolitycznym znajduje się roztwór elektrolitu nie ulegający reakcjom elektrochemicznym w zakresie stosowanego napięcia (sole potasu, sodu), zawierający małą ilość kationów zdolnych do trakcji elektrodowej (np. Zn² + ) i zacznie się doprowadzać do elektrod wzrastające liniowo w czasie napięcie oraz będzie się mierzyć odpowiadające mu natężenie prądu, to otrzyma się krzywą zależności I = f(£) przedstawioną na rys. 5.2.

— Jak wynika z rysunku, krzywa ta składa się z trzech części AB, BC i CD. Odcinek AB jest prawie równoległy do osi x i, mimo wzrostu napięcia, natężenie prądu jest bardzo małe. Prąd ten jest nazywany prądem szczątkowym; spowodowany jest on przede wszystkim obec-