43187 wzory Page resize

gdzie użyte symbole mają. podobne znaczenie co we wzorze (24). Przedziały, w których znajdują się kwartyle są to te przedziały, w których znajdują się obserwacje o numerze odpowiednio równym 25%n dla pierwszego kwartyla i 75%n dla trzeciego.

Wariancja liczona jest z wykorzystaniem formuły

s² = — (ij — x)² ni ,    (26)

n

a odchylenie standardowe jako

s = V? .    (27)

Wykorzystywane jest też odchylenie ćwiartkowe

Q =    (28)

oraz odchylenie przeciętne

d =

(29)

Dominantę liczymy według wzoru

D = xo +

ud — nD-1

(no - «d_i) + (ud - n-D+i)

Id ,

(30)

gdzie xq oznacza początek przedziału, w którym powinna znajdować się dominanta, np - ilość danych w przedziale, w którym powinna być dominanta, np ; i - ilość danych w przedziale następnym, np-1 — ilość danych w przedziale wcześniejszym. Przedział, w którym powinna być dominanta to przedział z największą ilością obserwacji.

Współczynnik asymetrii liczymy według wzoru

As -

S Efci (ż - z)³ «» (s)²

(31)

lub według formuł dla As(d) i As(Me)> które są analogiczne jak dla szeregów rozdzielczych.

Definicja 1. Silnią nazywamy funkcję f(n) : N —+ N, oznaczaną symbolem n\ i zdefiniowaną następującym wzorem rekurencyjnym:

0! = 1 , n! = (n—l)!-n .    (32)

Permutacje Ilość ciągów (czyli zbiorów posiadających porządek), które możemy ułożyć z n elementów zbioru A określona jest wzorem ni.

Kombinacje Ilość sposobów wyboru podzbioru (czyli bez istotności porządku) k elementowego ze zbioru n elementowego wynosi

4

(33)