W tym miejscu może pojawić się pytanie: jak to możliwe, że grafit o właściwościach wytrzymałościowych na tyle słabych, iż w żeliwach traktowany jest jako pustki w metalowej osnowie, może być wykorzystywany jako wzmocnienie w kompozytach?
Wiadomo, że grafit krystalizuje w sieci heksagonalnej, w której poszczególne warstwy zwarcie wypełnione, ułożone w kolejności: ..ABABAB.. (to znaczy na przemian) są połączone za pomocą słabych wiązań Van der Waalsa (< 10 kJ/mol). Z drugiej strony między atomami węgla w każdej warstwie występują bardzo silne wiązania kowalencyjne wynoszące ok. 525 kJ/mol. Powoduje to znaczną anizotropię właściwości, w tym również mechanicznych, której miarą może być fakt, że teoretyczny moduł sprężystości wzdłuż warstw gęsto upakowanych wynosi 1000 GPa. podczas gdy w kierunku prostopadłym do nich tylko 35 GPa. Pomysł wykorzystania tej właśnie anizotropii był podstawą technologii włókien grafitowych. W połączeniu z małą gęstością (2 Mg/m3), włókna te mają imponujące właściwości, które podano w tablicy 3.4.
Tablica 3.4
Właściwości wybranych włókien węglowych
Włókno |
Gęstość [Mg/m3] |
Moduł Younga [GPa] |
Wytrzymałość na rozciąganie Ru [MPa] |
Odkształcenie do zniszczenia eB [%] |
RAYON Standard |
1,6 |
40 |
500 |
1.25 |
HM |
1.82 |
517 | ||
PAN | ||||
HS |
1,8 |
230 |
4500 |
2.0 |
IM |
1,76 |
290 |
3100 |
1.1 |
HM |
1,86 |
380 |
2700 |
0,7 |
PUCH P-25 |
1,9 |
160 |
1400 |
0,9 |
P-75S |
2.0 |
520 |
2100 |
0,4 |
P-120S |
2,18 |
825 |
2200 |
0,3 |
Wytwarza się również włókna węglowe drążone oraz spiralne, z których pierwsze poprawiają odporność na obciążenia udarowe kompozytów o osnowie polimerowej, drugie zaś charakteryzują się bardzo dużym odkształceniem bez utraty elastyczności kompozytu.
Spotyka się informacje o próbach zastosowania włókien diamentowych, jednak r z inżynierskiego punktu widzenia, grafit pozostaje najważniejszą postacią węgla.
3.2.3.4. WŁÓKNA KORUNDOWE I KRZEMOWE
Włókna A1203 (korundowe) są polikrystaliczne i mogą mieć różną strukturę. Włókna te nigdy nie składają się w 100% z A1203, lecz zawierają pewną óość innych tlenków, spośród których najczęstszym jest Si02, stabilizujący
223