- 224
wane bardziej rozbudowane układy wzmacniaczy parametrycznych, które nie narzucają tak krytycznych wymagań co do częstotliwości i fazy przebiegu pompującego. Na przykład w układzie dwuobwodowym (rys. 4.42) odpowiednie relacje fazowe ustalają się automatycznie. Obwód „górny” jest nastrojony na częstotliwość sygnału wzmacnianego fs i nosi nazwę obwodu sygnałowego. Obwód „dolny”, nazywany jałowym, pracuje przy częstotliwości tzw. sygnału jałowego fj. Oba obwody są sprzężone pojemnościowo przez waraktor, który jest zasilany przez separujący obwód szeregowy L, G sygnałem ze źródła pompującego. Istnieje przy tym ścisła zależność między częstotliwością sygnału pompującego /p a dwiema pozostałymi częstotliwościami
fP =/*+/] (4.46)
Zmienną pojemność waraktora można zatem zapisać w postaci
C = [l+msin(a)p<-fy>)]-I(7o (4.47)
przy czym m = A,C/C0 — wartość maksymalna względnej zmiany pojemności. Ładunek w waraktorze
(4.48)
Q = QŁ[cos cost + oos (ojjt +y)]
Napięcie na waraktorze u = Q/C jest superpozycją napięcia sygnału us o pulsacji ws i napięcia jałowego U] o pulsacji (Oj. Oczywiście jest jeszcze napięcie up ze źródła pompującego, które ma znacznie większą amplitudę niż us lub Uj i powoduje zmiany pojemności waraktora.
Po podzieleniu (4.48) przez (4.47) przy uwzględnieniu (4.46) otrzymuje się:
ooscoj + -i- m sincos<
cos (o)j t ) + — m sin (co,-1 +y>)
(4.49)
(4.50)
Moc dla poszczególnych sygnałów- można wyzrtaczyć jako wartość średnią’ iloczynu u ■ dQ/dt:
. P, = co,{mQ\l±C0)
Pj = Mj(mQi/4C0)
oraz przy uwzględnieniu (4.46)
= Mp
mQi
40 0
Zasadę zachowania energii można zatem zapisać w postaci
oj
p
pL
OJs
(4.51)
Powyższe równanie określa bilans przekazywania mocy od źródła pompującego do obwodu sygnałowego i obwodu jałowego. W równaniach przyjęto, że fazy napięcia jałowego i napięcia pompującego są jednakowe. Takie postępowanie jest słuszne, gdyż obwód jałowy automatycznie „dostraja się” do fazy napięcia pompującego.