230 (20)

13. BŁĘDY OKREŚLENIA WYSOKOŚCI CIAŁ NIEBIESKICH 13.1. BŁĘDY W WYSOKOŚCI OBSERWOWANEJ

13.1.1. Przyczyny powstawania błędów pomiarów wysokości

Pomiar wysokości w momencie kulminacji ciała niebieskiego na statku nic będącym w ruchu ma charakter pomiaru statycznego. Pomiar wysokości w dowolnym momencie ruchu dobowego ma charakter dynamiczny, ze względu na zmiany wysokości jako funkcji czasu.

Błędy pomiaru wysokości o charakterze dynamicznym są większe niż błędy pomiaru o charakterze statycznym. Na powstawanie błędów pomiaru wysokości o charakterze dynamicznym wpływają takie czynniki, jak: dobowy ruch sfery niebieskiej,

zmiany współrzędnych równikowych ciała niebieskiego, zmiany położenia obserwatora w czasie pomiaru, zmiany wzniesienia oczu obserwatora w wyniku falowania, zmiany warunków- hydrometeorologicznych w czasie pomiaru, inne czynniki zakłócające proces pomiarowy.

Błędy powstałe w czasie pomiaru można podzielić ze względu na przyczyny ich powstania na trzy zasadnicze grupy:

1)    błędy dotyczące samej metody pomiarowej;

2)    błędy związane z przyrządami, tzw. instrumentalne;

3)    błędy pomiarowe związane z niedoskonałością zmysłów obserwatora.

Błędy pomiarów- zależnie od ich pojawiania się jako funkcji czasu oraz zależnie

od ich wielkości mogą być błędami grubymi, przypadkowymi łub systematycznymi. Większą uwagę jednak w tym wypadku należy zwrócić na błędy przypadkowe. Przy dokonywaniu bowiem pomiaru wysokości decydującą rolę odgrywa synchronizacja sprowadzania ciała niebieskiego do styczności z linią widnokręgu z jednoczesnym pomiarem momentu.