METODY NUMERYCZNE... id/232
węzłowymi ze względu na ciągłe „sklejanie" wielomianów z poszczególnych elementów. Natomiast punkt Q(p na cx może być wybrany dowolnie (wyżej Q- (i +0.5) A) tak aby tylko był różny od x, i jrł+1. Zmieniając położenie O*- - otrzymujemy różne funkcje bazowe w przestrzeni
(d) k — 3. W tym przypadku vz i)[3> na elemencie e, ma być wielomianem trzeciego stopnia
Do jego wyznaczenia należy podać cztery warunki (parametry). Mamy tutaj dwie możliwości: podać parametry Lagrange'owskie albo Hcrmite'owskie. W pierwszym przypadku wybieramy cztery węzły z ex zawierające koniecznie punkty X: i x( +, ze w/glcdu na ciągłość funkcji v i zadajemy w nich wartości funkcji v (parametry węzłowe). Dalszy opis jest analogiczny do przedstawionego w (c) i dlatego pomijamy go. Dokładniej natomiast omówimy konstrukcję przestrzeni z parametrami Hernrite’owskimi.
W tym przypadku na węzły' z c, przyjmujemy punkty' = xt i (jjJ = = xi+l, za parametry węzłowa zaś wartości i'(fij0) i Dv iQfV), j = l,2.Taki wybór zapewnia jednoznaczność wielomianów' na a, i ciągłość w [0, /] funkcji v wraz /. pierwszymi pochodnymi. Skonstruowana w ten sposób przestrzeń KJ3) ma dodatkową własność, jest zawarta w H2, cr H2. Jeśli przyjąć, że funkcje v g T73) zerują sic w punktach brzegowych wraz z pierwszymi pochodnymi, to V£3) cr H2. Przestrzeń V<3) może być wykorzystana do konstrukcji MES również dla równań różniczkowych czwartego rzędu z odpowiednimi warunkami brzegowymi. Takie zagadnienie rozpatrzymy dalej.
Określmy funkcje bazowe w przestrzeni Tym razem każdemu węzłowi Q\iJ (QT == £?(Ii+1))> ^óry oznaczmy przez Qll\ odpowiadają dwie funkcje: fpu} i i/0. Mają one spełniać następujące warunki (Qip) e ep):
<p^(Qip]) = sip, zy‘>(Q<») = o
^\Q^) - 0
dla i = J,..., /u; p = 0,.... m+ 1 i dodatkowo jeszcze w przypadku funkcji )/'■' dla / = 0, i = 777+1. Rozszerzenie zakresu zmienności indeksu dla funkcji Tpu) wynika stąd, źe nie znamy wartości pierwszej pochodnej rozwiązania w punktach
x = 0 i x = /.
RYS. 10.11