250 (32)

250 ///. Stylistyka lingwistyczna

Klemensiewicz wyodrębnił tzw. cechę składniowo-stylistyczną¹⁴. Pisze on w zwitku z tym:

Niewątpliwie, takie lub inne kształtowanie mowy własnej autora i mowy jego postaci, syntetyczne konsekwencje stosowania przez autora mowy niezależnej, zależnej lub pozornie zależnej, stanowią cechę skfadniowo-sty Iistyezną wielkiego znaczenia¹⁵.

Klemesiewicz traktuje charaktciystykę składuiowo-styłistyczną jako część cha-rakteiystyki stylu¹⁶.

Znamienne właściwości składniowo-stylistyczne danego dzieła, autora, epoki itd. - stwierdza Z. Klemensiewicz - wystąpią dopiero w opozycji do takichże właściwości innego dzieła, autora, epoki¹⁷,

Znajdzie wówczas zastosowanie metoda porównawcza w badaniach stylistyczne* -składniowych^{1 R}.

Kałuża zastanawia się nad tym, , jakie są nieprzypadkowe struktury językowe danego tekstu (tekstów, fragmentu itd.) i jak funkcjonują”¹⁹. Autorka proponuje je nazwać strukturami stylistycznymi²⁰. Omawiana przez nią metoda polega na grupowaniu struktur podobnych, językoznawczo poprawnych, nadających się do literacko-funkcjonalnej interpretacji²¹. Uwzględnia się w odniesieniu do działu składniowo-gramatycz* nego i retorycznego pionowy układ podporządkowania (układ paradygmatyczny) i poziomy przebieg liniowy (układ syntagmatyczny), z którym związane są struktury powtarzające się wielokrotnie i struktury jednostkowe²². Bierze się zatem pod uwagę także stronę ilościową (krotność) tych elementów²³. Autorka uważa, że najbardziej kontrowersyjna jest sprawa pojęcia, opisu i oceny funkcji struktur językowych w dziele literackim²⁴. Wypada dodać, że w badaniach języka utworów literackich (powstałych w różnych epokach) sprawa ta była niejednokrotnie traktowana powierzchownie. W nowszych publikacjach językoznawczych zaznacza się jednak gruntowniejsze podejście do tej kwestii i zarazem ściślejsze powiązanie wyników badań językoznawczych z literaturoznawczymi danego dzieła artystycznego.

Istotne jest np. następujące stwierdzenie Goczołowej:

¹⁴    Z. Klemensiewicz, Problematyka składniowej interpretacji stylu, op.dt., s. 120, 144.

¹⁵    Ibidem, s. 144.

¹⁶    Ibidem, s. 157. Por. m.in. K. Pisarkowa, O płynności granicy między strukturą składniową i stylistyczną. Przedruk w: Z pragmatycznej stylistyki, semantyki i historii języka. Wybór zagadnitn. Kraków 1994, s. 105-111.

¹⁷    Z. Klemensiewicz, Problematyka składniowej interpretacji stylu, op.cit., s. 155.

¹⁸    Ibidem.

¹⁹1. K a 1 u ż a. Badanie struktury języka w dziele literackim, op.cit., s. 465.

²⁰    Ibidem.

²¹    Ibidem, s. 468.

²²    Ibidem, s. 470 i n.

²³    Ibidem.