265
7.2. Proste metody konstrukcji wzorów przybliżonych
^ . wartości A10 - rozumirnej jako przybliżenie pochodnej - jest równy około n byłoby jednak niewłaściwe zaokrąglenie Al0 do trzech cyfr ułamkowych. Proces stfapętecji korzysta również z informacji zawartej w cyfrach obarczonych błędem oł>-
łdea ekstrapolacji Richardsona jest o wiele ogólniejsza, niż podane wyżej twierdzenie i yjggrytm. Nie jest np. konieczne, aby długości kroków tworzyły ciąg geometryczny. Zauważmy źe jeśli w (7.2.10) jest Pj=jp, to sumy częściowe rozwinięć są wielomianami względem hF. Jeśli znamy k-f 1 wartości F(g0 h), F(q, h),F(qk k), to na mocy twierdzenia 4^2 wielomian interpolacyjny k-tego stopnia Q określają jednoznacznie warunki
Q((qth)p)=F(qih) (i=0,1.....k).
Można wykazać, że Q(0)—F(0) = 0(ń(k+1 )r), gdy h->0.
Istnieje wiele innych odmian ekstrapolacji. Jest to wr istocie problem szacowania współczynników w' pewnym teoretycznie uzasadnionym wyrażeniu dla F(h\ gdy znane są numerycznie wartości funkcji F. Program tak ogólnej ekstrapolacji jest bardziej złożony, ale w pełni wykonalny. Uogólnieniem, które okazało się korzystne w rozwiązywaniu numerycznym równań różniczkowych (zob. metodę Bulirseha-Stoera w § 8.3.1), jest dobranie do danych wartości funkcji Ffunkcji wymiernej o zbliżonych stopniach licznika i mianownika.
Co więcej, nie jest wcale konieczne, aby parametrem była długość kroku. Można np. zastosować ten sam pomysł, gdy rozporządza się pewnymi teoretycznymi wiadomościami o zależności asymptotycznej reszty szeregu nieskończonego od liczby składników'. Ekstrapolacja Aitkena (zob. § 3.2.3) wykorzystuje ten sam podstawowy pomysł.
Na koniec warto powiedzieć, źe ideę ekstrapolacji Richardsona stosuje się niekiedy w naukach doświadczalnych — np. wtedy, gdy pewną wielkość należy mierzyć w absolutnej próżni (trudnej do osiągnięcia łub kosztownej). Może być wtedy bardziej praktyczne zmierzenie tej wielkości przy kilku różnych ciśnieniach. Rozwinięcia podobne do (7.2.10) można czasem wydedukować z teorii kinetycznej gazów i zastosować je tak, jak to pokazaliśmy.
Pytanie przeglądowe
Uzasadnić teoretycznie ekstrapolację Richardsona i wyjaśnić jej zastosowanie w różniczkowaniu numerycznym.
Zadania
• ^zór Simpsona pisze się niekiedy w postaci
b f/(*)dx = iA(/0 + 4U + 2£+/„),
Sdzie tt-. f f
*8odne + *••+/.-1, + a n jest parzyste. Wykazać, źe jest to
. 2 Wzorem podanym w przykładzie 7.2.2.