6.1. UKŁADY PODSTAWOWE WŁAŚCIWOŚCI I WIELKOŚCI ZALEŻNE 289
Ul-U2 = UAl +
1
= Ut
(6.45)
A-l) 1 2 3 4 5\A-l Po podstawieniu równania (6.45) do prawej strony równania (6.43), otrzymuje się
(6.46)
2(U1-U2)”^’sin(nn/A) , ^
u =---— > -cos(na»st)
" n = 1 n
Z równania (6.46) wynika oczywisty wniosek, że w napięciu u pojawia się maksymalna wartość amplitudy składowej oscylacyjnej rzędu n = 1 przy A = 2. Ponieważ dla A = 2 jest U2 = — Ul = (U 2 — U J/2, więc un = 1 = (4/n)Ut lub —(4/n)U2.
Na rysunku 6.6b przedstawiono praktyczny układ przekształtnika z rys. 6.6a, przy założeniu, że U t < U2 i A < 2. W tym przypadku energia pobierana ze źródła napięciowego U v (np. z ogniwa słonecznego) jest przekazywana poprzez dławik L do baterii U2. Jeśli przyjąć A > 2, to ze źródła U1 jest pobierany tylko prąd magnesujący dławika L.
W układach z rysunku 6.6 źródło prądowe / spełnia rolę „czerpaka” energii — pobiera energię ze źródła napięciowego Ut i przekazuje następnie do źródła napięciowego U2. Analogiczną rolę może spełniać źródło napięciowe.
Na rysunku 6.7 przedstawiono układ przekształtnika z pośredniczącym źródłem napięciowym U, który jest dualny z układem z rys. 6.6a.
12 V
u,
=i7.S1
(6.47)
(6.48)
(6.49)
19 Eneraoelektronika
Rys. 6.7. Przekształtnik napięcia stałego na napięcie stałe z pośredniczącym źródłem napięciowym: a) układ podstawowy; b) przykład układu
Niech H j oznacza funkcję stanu łącznika S1; a H2 funkcję stanu łącznika S2. Analogicznie jak w odniesieniu do układu z rys. 6.6a, otrzymuje się trzy wielkości zależne, określone następującymi równaniami:
u1 — Hl ■ 0 + H2U u2 = -H1U + H2 0
= HlI2 + H2Il
Dualność równań opisujących wielkości zależne układów z rysunków 6.6a
i 6.7a jest oczywista. Wychodząc z analogii tych równań, otrzymuje się zależność
(6.50)