297

6.1. UKŁADY PODSTAWOWE. WŁAŚCIWOŚCI I WIELKOŚCI ZALEŻNE 297

przy czym C oznacza iloczyn wielkości niezależnej i współczynnika 2/n lub 4/tt, zależnego od układu i przyjętego sposobu sterowania. Załóżmy, że M jednakowych przekształtników pojedynczych, oznaczonych od 0 do M — 1, łączy się do pracy równoległej, tak jak to pokazano na rys. 6.13, przy czym przesunięcie fazowe pomiędzy układami wynosi 2n/M. W tym przypadku k-ty człon złożonego układu przekształtnika zawiera składowe oscylacyjne, które wyrażają się następująco:

" ^{= QO} sinlnic/żł)

q_Nk = C --cosn(a)_st±2kn/M)    (6.80)

n — 1    ⁿ

Rys. 6.13. Połączenie równoległe przekształtników

Jeśli wielkość zależna, występująca w układzie o połączeniu równoległym M jednostek, jest sumą wielkości zależnych układów pojedynczych, wówczas jest spełnione równanie

^{k =} "^-1 "^° sin(mt/y4) , ^

q_NM = C    Y -cosn(a}_st±2kn/M)    (6.81)

k=0 n=1    ⁿ

Ponieważ n i k są wielkościami niezależnymi, więc kolejność podwójnego sumowania nie jest znacząca. Można więc napisać następującą zależność na sumę składowych oscylacyjnych rzędu n:

^k = M~i _s'mirni/A)

q _NM„ = C Y, --cosn(a>_st±2kn/M)    (6.82)

k = 0    ⁿ

Równanie (6.82) wyraża sumę kompletnego zestawu M wskazów, których przesunięcia fazowe są pomnożone przez n. Jak wykazano w p. 3.1, suma taka jest równa zeru z wyjątkiem przypadku, gdy n jest całkowitą wielokrotnością M. Dlatego, podstawiając n = pM w równaniu (6.82), otrzymuje się

^NMpM ~ MC

sin (pMn/A) pM

cos (pMco_st)

(6.83)