290

290 6. PRZEKSZTAŁTNIKI NAPIĘCIA STAŁEGO NA NAPIĘCIE STAŁE

z której wynika, że
I2=-(A-\)I,	(6.51)
Ponadto są spełnione również równania
	(6.52)
^Un = ('^_ t)^17	(6.53)

Z równań (6.50) i (6.51) wynika, że

^u<n = -    (6-54)

przy czym U _d2 oznacza składową wymaganą na wyjściu przekształtnika.

Amplitudy składowych oscylacyjnych występujących w napięciach u₂ i u₁ wyrażają się następująco:

TT Tr 2U ńninn/A) U m2n ^ min k n	(6.55)
Natomiast prąd i określa równanie i = IlH2 + I2Hl	(6.56)
czyli jest spełniona równość
^i = ^hr~^12 = v~^AHi)ii	(6.57)
a składowe oscylacyjne tego prądu wyrażają się
2 AI2 sin(mr/A) ‘■-(A-1). „ ^COS<"^a,-'»	(6.58)
lub ’
2Al. sin(nn/A) i„ = cos (na)st) n n	(6.59)

Przez analogię do równania (6.46) składowe i_n można wyrazić również w zależności od różnicy prądów Ę i I₂. Tak więc

= —

2(/_Ł — /₂) sin(n7i//ł)

cos (nca_st)

(6.60)

Z równania (6.59) wynika, że dla rt = 1 i A = 2 otrzymuje się maksymalną wartość amplitudy składowej oscylacyjnej, wynoszącą Anl_v Prąd płynący przez źródło napięcia U jest przemienny.