X - faza S interfazy,
Y - metafaza,
Z — anafaza.
a) Po pierwszym podziale mejotycznym haploidalny zestaw chromosomów w komórce zawiera diploidalną (2c) ilość DNA.
b) Po drugim podziale mejotycznym haploidalny zestaw chromosomów zawiera haploidalną (1 c) ilość DNA.
Do komórek, które nie zachowały zdolności do podziałów mitotycznych, należą:
komórki nerwowe, komórki mięśniowe.
Wskazane komórki nie wytwarzają centrioli, ponieważ mają ograniczone zdolności regeneracyjne. Centriole są obecne w komórkach zwierzęcych posiadających zdolność dzielenia się.
a) Proces samopowielania (replikacji) DNA zachodzi wyłącznie w interfazie. Komórka po zakończeniu fazy S interfazy zawiera tetraploidalną (4c) ilość DNA. Każda z czterech komórek potomnych powstałych w wyniku mejozy zawiera haploidalną ilość (1c) DNA. II podział mejotyczny nie jest poprzedzony fazą S, nie zmienia liczby chromosomów, zmniejsza natomiast ilość DNA do wielkości charakterystycznej dla komórek haploidalnych.
b) Interkineza - w przeciwieństwie do interfazy - trwa bardzo krótko, chromosomy nie podlegają zauważalnej despiralizacji przed wejściem w drugi podział mejotyczny. Często w interkinezie następuje cytokineza.
Zdolność proliferacji zachowała tylko warstwa wewnętrzna naskórka. Zewnętrzne komórki naskórka ulegają rogowaceniu i często zanika w nich jądro. Zmiany te wykluczają proliferację komórek.
Intensywnie proliferujące komórki naskórka zapewniają odtwarzanie (regenerację) złuszczającej się warstwy powierzchniowej nabłonka.
Komórki, które utraciły zdolność proliferacji, zatrzymały się w fazie G0. W tej fazie komórki funkcjonują, jednak tracą zdolność odtwarzania materiału genetycznego.
Śmierć patologiczna, nazywana też przypadkową, jest przykładem nekrozy (martwicy), natomiast śmierć fizjologiczna jest apoptozą. Podczas apop-tozy komórka czynnie uczestniczy w zachodzących w niej zmianach.
Apoptozą jest często określana jako samobójcza śmierć komórki. Komórka apoptotyczna uruchamia szereg własnych molekularnych mechanizmów biochemicznych, które w konsekwencji prowadzą do jej śmierci.
Rozpad komórki nekrotycznej i wydostanie się jej zawartości do otoczenia wywołuje w organizmie reakcje zapalne. Proces zapalny jest reakcją obronną organizmu, w wielu przypadkach konieczną. Charak teryzuje go jednak wiele niekorzystnych dla całego ustroju cech, na przykład: gorączka, wysięki, miejscowe zaburzenia w krążeniu. Z tego powodu zmiany nekrotyczne są niepożądane. W przypadku apoptozy komórki są, dzięki zmianom zachodzącym w ich błonach komórkowych, szybko rozpoznawane i fagocytowane (pożerane) - dlatego też apop-tozę określa się jako „czysty” sposób umierania komórek.