2 (2794)

Pamiętać należy, że przy wykonaniu strzału w pierwszej kolejności zwrócić trzeba uwagę na: a) trafność wyboru działania, b) poprawność, c) dokładność ruchu, i dopiero następnie d) kształtujemy szybkość wykonania.

Strzał wykonany niecelnie, ale obok „długiego” słupka jest bardzo niebezpieczny i zaliczany jest do takich, z których zdobywa się najwięcej bramek w polu karnym. Z raportu FIFA World Cup (1982-1994) dowiadujemy się, że nieco ponad 20% bramek jest zdobytych zza pola karnego. Natomiast istotnym spostrzeżeniem jest fakt (4), że z wszystkich bramek uzyskanych zza pola karnego, aż ponad 75% jest zdobytych po strzałach wykonanych dołem. W tym rodzaju strzału, z dystansu, istnieją również znaczne rezerwy zwiększenia szansy na zdobycie większej liczby bramek (potwierdził to zespół Niemiec w MŚ 1990 (15). Duże szanse na zwiększenie liczby zdobywanych bramek istnieją przy wykonywaniu strzałów z powietrza i pół woleja (w polu karnym), jednak praktyka wykazuje, że znaczna ich ilość jest niecelna (nad poprzeczką).

Szybkość i ruchliwość w polu karnym jest ważnym atutem atakujących piłkarzy. Szczególnie ważna jest szybkość reakcji, decyzji i wykonania, oraz umiejętność przewidywania. Analizy meczowe (4) wykazują, że połowa strzelonych bramek jest uzyskana po wykonaniu strzału z pierwszego uderzenia piłki (nie włączając w ten wynik strzałów wykonanych głową). Rezultat ten podkreśla potrzebę zwiększenia akcentu praktyki treningowej nad doskonaleniem strzału bez przyjęcia pHki. Nie powinno się również zapominać o doskonaleniu zakończenia akcji skutecznym strzałem w sytuacji 1x1 atakującego piłkarza z bramkarzem.

Jak stwierdzają angielscy szkoleniowcy - 22% z wszystkich strzelonych bramek zdobytych jest z najważniejszej strzeleckiej strefy w polu karnym i tuż poza nim.

Rys. 7. Przykład wykorzystania omawianej strefy dali ostatnio piłkarze trenera Zagaiło w finałowym meczu Confederation Cup. w którym zdobyli 3 (2 - Ronaldo, 1 - Romario) z 6 strzelonych bramek. A więc w każdym ataku co najmniej jeden piłkarz powinien znaleźć się w tej skutecznej do zdobywania bramek strefie.

Y		3—	-*
	/ azO	'44 6 03 *3	0.*Ć>
			^1 Aj
NAJWA?NI^EJ5ZA (GŁOWNA) POWIERZCHNIA do wykonania strzału w polu karriyrn (okolice "długiego słupka^-)

sya. 7

Rys. 8. Gdy piłkarz (Al) decyduje się na wykonanie strzału w kierunku „długiego" słupka, to partner (A2) powinien biec do omawianej strefy, a nie, jak to czyni jeszcze wielu piłkarzy, biec w kierunku środka bramki. Wszystkie takie i podobne sytuacje muszą się znaleźć w treningu praktycznym w ćwiczeniach grupowych. Pamiętać też należy, że atakujący piłkarze powinni dążyć do zajęcia pozycji w tej ważnej strzeleckiej strefie przy wykonywaniu wszystkich stałych fragmentów gry. Jako przykład praktyczny doskonalenia strzału i ataku w omawianej strefie można skorzystać z poniższego ćwiczenia:

Rys. 9. W ćwiczeniu udział może brać 6 piłkarzy. O kolejności podań decyduje trener przez wywołanie numeru (1-6) piłkarza wykonującego podanie

piłki do zawodnika ćwiczącego strzał (X). Kiedy piłkarz „X” wykonuje strzał na bramkę (B1), partner (A1) atakuje strefę „długiego" słupka, oczekując szansy wykonania ponownego strzału („dobitki”)., Gdy (X) wykonuje strzał na bramkę (B2), czynność tę wykonuje współćwiczący (A2). Ćwiczący zmieniają miejsca rotacyjnie. To praktyczne ćwiczenie może mieć wiele odmian i utrudnień, np. po podaniu piłki do wykonującego strzał (X), atakuje go (A2), a do omawianej strefy strzeleckiej biegnie (A1) itd. Również bramkarze mają dobre praktyczne ćwiczenie obrony strzału, koncentracji, itp. Czas przeznaczony na prawidłowy trening strzelecki nie jest czasem straconym. Przy doskonaleniu strzału w treningu obok techniki wykonania, dokładności, szybkości, zwrócić należy uwagę na doskonalenie uderzeń piłki obiema nogami, podania piłki na różnych wysokościach i pod różnymi kątami, z przyjęciem i bez przyjęcia, po prowadzeniu piłki, z przeciwnikiem biernym i aktywnym, w sytuacji 1x1 z obrońcą i bramkarzem oraz we fragmentach gry i sytuacjach maksymalnie zbliżonych do meczowych.

9