3 3 (15)

Ie£v przyjąć bredni!) arytmetyczni) trzech najmniej róż' nią cych się wartości.

c)

d) 15 ci

C)l

5.6.2.:

S.6.2.5. Obliczanie wyników. Po oznaczaniu wilgotności i liczby utierzeń^d* każdej badanej próbki gruntu, wyniki należy prz> ;wić na wykresie (rys. 8). Przez punkty odpowiąd e, poszczególnym badaniom należy przeprowadzić • linię, przy czym co najmniej 3 punkty powiilny leżeć w przybliżeniu na prostej (odchyłki nie większe niż <3,2% na skali wilgotności), zaś z pozostałych dwóch jeden powinien leżeć powyżej linii, drugi poniżej, lecz w obu przypadkach w odległościach nie większych hiż 0,6% w skali wilgotności.

W przypadkil nie spełnienia tego warunku należy powtórzyć oznacźhnic.    '

Punkt przecięcia wykreślonej linii z linią odpowiadającą 25 uderzeniom określa wilgotność równą granicy płynności (wł) padanego gruntu.

_ 5.6.3. Oznaczanie granic płynności (wći gruntu metodą Wasiliewa ~

5.6.3.1. Zasada oznaczania. Jako wartość granic płynności (wl) gruntów należy przyjąć wilgotność pasty gruntowej, w którą stożek wg 5.6.3.2a) zagłębia się pód własnym ciężarem na głębokość h =-J0 mm w warunkach badania wg 5.6.3.3.

. S.6.3.2. Przyrządy    '

a)    Stożek wahadłowy o kształcie i wymiarach wg rys. 9, wykonany ze stali nierdzewnej, polerowany, o masie 76 ±0,2 g, z dwoma rowkami-pierścieniowymi o szerokości 0,2 mm na wysokości 10,0 mm i 12,0 mm.

b)    Naczynie cylindryczne, wg rys. 9 o średnicy wewnętrznej co najmniej 40 mm i wysokości w świetle nie mniejszej niż 20 mm.

Rys. 8

0 ĆWICZENIE 4Jjj

5.6.; staci I ży ual patki ' rzyki być wy przysu żek pi wym,;

! rowan w nac: zagłębi

Po i tu stoi I wy po; ,nalożv

I '

| siedztw f tycielkj Jeżel I leży pr; tu po ( Jeżeli jest wię! lęźy d«x Doda tak, aby 12 mm. W pn I bitnie sl niż 12 m tu przez kdjowej. wadzać d gruntu, j 8 mm.

Jeżeli i było nink mhiru nie p«>wk*t!ni<> wyżej.