32druk

POSŁOWIE

OGROD ISTNIENIA

Biada temu, kto pomyśli, że ten ogród rozpościera się w rzeczywistym Milanówku. Dokoła ogrodu nie znajdzie bowiem ani ulic, ani willi, ani sąsiadów, ani przechodniów. Dokoła jest tylko skąpy podmiejski pejzaż. Jakieś laski, jakieś piaski, kolejka prowadząca nie wiadomo dokąd, ale - jak wszystko wskazuje - zapewne do Tworek. Sporo śmieci, zwłaszcza na stacji kolejki. Puszki, plastik i kupa niepotrzebnych papierów, bo żyjemy przecież w ogłupiałej cywilizacji papieru.

Może bym o tym nawet nie wspomniał, gdyby w tych śmieciach poeta nie wyczuł „jakiegoś Bożego tchnienia”, „Bożego trwania”, Bytu, który wszystko, co istnieje, wyrzuca w końcu na swe wysypiska. Ten Byt, jak laski i piaski, jest bardzo tajemniczy, chociaż wymowny. Co prawda, w kółko mówi o sobie samym, jest bowiem autotematyczny i zapewne dlatego wydał się poecie szalony. No rzeczywiście, tak bezustannie gandelapić o sobie samym. To może w końcu zniecierpliwić. Jak kto chce, może go nazwać światem, chociaż nie straci on dzięki temu na swej tajemniczości. U Rymkiewicza świat jest bowiem jak Vivaldi, co oznacza, że ma strukturę harmonijną, par excellence muzyczną, chociaż Boga w nim nic ma. Bóg jest gdzie indziej i gdzie indziej się chowa.

67