32 (564)

32 nieznany Świat ©

Jak już powiedziano, hipoteza, że dzieło Nostra-damusa dotyczy przeszłości, a nie przyszłości, była stawiana od dawna i ma swoich zwolenników. Np. niejaki Jean-Claude Bernard znalazł nawet pewną liczbę wydarzeń od początku ery chrześcijańskiej (wędrówki ludów pogańskich po Europie, upadek starożytnego Rzymu, walki z Arabami na wyspach Morza Śródziemnego, historia Merowingów i różnych papieży żyjących w średniowieczu itd ), które dopasował całkiem zręcznie do wielu czterowierszy z Centurii. Koncepcja ta wspierana jest pewnym zdaniem z Listu do Króla poprzedzającego II tom Proroctw.

Tu trzeba zauważyć, że XVI-wieczny język francuski jest trudny do zrozumienia dla współczesnych. W polskim języku zaszły podobne zmiany. Niech ktoś spróbuje przeczytać Pamiętnik Paska, czy jakieś kroniki z tamtych czasów, bez oddania się poważnym refleksjom nad każdym słowem, aby zrozumieć ich sensl To po prostu niemożliwe A oto owo zdanie w dosłownym tłumaczeniu: [H14] Wyliczam nadejście nieomal tylu przypadków czasu, jak od przeszłych wieków objąwszy teraźniejszy & od tego. aż z biegiem czasu wskroś wszystkich regionów pozna się całość zdarzania się, tak szczegółowo jak ono jest zapisane, nie mieszając tam nic zbytecznego, choć mówi się: „Co wiadomo o przyszłości nie jest zdeterminowaną całą prawdą".

Sens w skrócie jest mniej więcej taki: obliczyłem nadejście (w przyszłości) tylu wypadków, ile wydarzyło się dotąd (tj. do momentu wydania Centurii). Zastanawia zatem tajemniczy miniony punkt 0, od którego Nostradamus zaczął liczyć do swego czasu teraźniejszego, gdyż to określiłoby liczbę lat, jaka jest jeszcze przed ludzkością do końca dziejów. Najlo-giczniej przyjąć, że chodziło mu o rok 1557, liczony od roku 0, czyli narodzin Chrystusa. Bernard na tej właśnie podstawie uznał, że Centurie obejmują historię całej epoki chrześcijańskiej, począwszy od uformowania się Kościoła, aż po jego zmierzch, ergo czterowiersze dotyczą przeszłości w takiej samej części, co przyszłości (liczonej od pierwszego wydania Centurii), co jest jednak znaczną nadinterpretacją.

Czterowiersze i Listy wstępne do nich są pisane językiem hermetycznym, obecnie mało znanym, poza gronem osób fascynujących się alchemią i chrześcijańską gnozą. Dlatego nie dziwi fakt, że współcześni czytelnicy, nie mający pojęcia o znaczeniu symboliki, którą posługiwał się Nostradamus (a którą jego współcześni świetnie rozumieli) dopatrują się w czterowier-szach wielu przedziwnych tajemnic. Oprócz zaprezentowanej przez Wiesława Dropa hipotezy o Atlantydzie, doszukuje się on np. w czterowierszach zakodowanych wskazówek w kwestii odnalezienia starożytnych skarbów ukrytych gdzieś na terenach Francji, przy czym owe skarby to dla jednych złota żydowska menora paląca się wiecznym ogniem, dla innych skarb rzymski w Rennes-le-Chateau (w którym z pewnością jest także Arka Przymierza) oraz święty Graal, a dla jeszcze innych pojazd kosmiczny tudzież grobowiec pierwszego Merowinga.

Tymczasem dokładne poznanie twórczości wielkiego Prowansalczyka uczy pokory w wyciąganiu jakichkolwiek wniosków interpretacyjnych. Wiele z nich okazuje się z biegiem czasu czystą fantastyką i pochopnym myśleniem życzeniowym

Co do tego zaś, że cała twórczość Nostradamusa (nie tylko Centurie, lecz również jego almanachy astrologiczne. które wydawał przez 18 lat) dotyczy przede wszystkim przyszłych wydarzeń nie może być wątpliwości, ponieważ wielokrotnie podkreślał to sam autor, pisząc choćby w Uście do Syna coś, co przetłumaczę dla lepszego zrozumienia tak: Rozległość moich przepowiedni zacznie głęboko zastanawiać wielu tych. którzy zobaczą tak długą ich rozciągłość w czasie i w każdym regionie na świecie spełnią się oraz zostaną zrozumiane. a ich skutki będą powszechnie rozpoznane na całej ziemi, mój synu. Jako i ty, jeśli dożywasz wieku przyrodzonego & człowieczego, ujrzysz w swojej strefie regionalnej, na niebie własnego horoskopu urodzin. przewidzenie owych przyszłych wypadków.

Symbol urężąw Centuriach przywołuje problem wmłzy tajemnej .    przekazywanej ustnie

od zarania dziejów

się do Rzymu (zbudowanego na ze str 31 legendarnych 7 wzgórzach), a nie do góry na Atlantydzie. Oryginalny tekst różni się od zaprezentowanego tłumaczenia w kilku szczegółach. Pierwsza linijka, w podanej wersji brzmiąca: góra okrągła na 7 stadionów w oryginale nie jest tak jednoznaczna, gdyż Nostradamus użył jedynie sylaby stade, wchodzącej w skład wyrazów stadion, ale i stadium.

Tłumaczę ją tak: Wielka góra okrągleje od 7 stadiów. Ponieważ partykuła de (od. z) u proroka z Salon często służy do określania przyczyny, można też owo zdanie rozumieć: Wielka góra okrągleje z powodu 7 stadiów. Przychodzi na nią pora wyznaczona wielkimi cyklami czasu. Ponadto okrąglenie (mnde) zawsze ukrywa symbol Księżyca, a to sugeruje pełnię czasów i porę triumfu zasad jowiszowych w regionach wschodnich. Zachodni Rzym znów staje się greckim Olimpem (stadion olimpijski), tj. łączy się ze sobą katolicyzm i prawosławie.

Czy naprawdę Atlantyda?

Wrócę na koniec do „wyspy” i Atlantydy. Wiele współczesnych przepowiedni zapowiada jej wynurzenie się z morza. Jeśli rzeczywiście to odkrycie miałoby odegrać jakąś ważną rolę w historii, na pewno zostałoby zapowiedziane przez Nostradamusa. Co do tego jedynie zdanie z eztero-wiersza 10.96: Religia imieniem z mórz zwycięży bywa z rzadka podejrzewane o takie korzenie. Ponadto istnieją jeszcze inne utwory Nostradamusa, a wśród nich bardzo ciekawe Cudowne wieszczby za rok 1557, traktujące o niesamowitych zmianach pogody, zarazach i rewolucjach na świecie, a które, jak sądzą badacze, dotyczą czasów ostatecznych. Otóż znajduje się tam ciekawa zapowiedź: będą odkryte ruiny, długo ukryte w brzuchu ziemi <6 zostanie nader starożytna złość, długi czas pełna udawanej fikcji, wyrzyganą & nie bez nieporozumień ze wszystkich stron. Wiem, fascynat Atlantydy natychmiast

przypisałby tę wróżbę odnalezieniu zaginionego kontynentu, ale spokojnie. Ruiny mają być ukryte w brzuchu ziemi, a nic morza. A skoro ich odkrycie przyniesie tyle niezgody między narodami, to trzeba się tu dopatrywać odkrycia archeologicznego, które ujawni jakąś skrywaną przez tysiąclecia tajemnicę związaną z powstaniem religii chrześcijańskiej. I znów, jak widać, wszystkie drogi prowadzą do Rzymu.

No, a wyspa zalana'! W Almanachu za rok 1558 Nostradamusa znajduje się wzmianka, która tłumaczyłaby owo zalanie. Brzmi ona: Wyspy Brytyjskie & okoliczne będą zmieniane przez pogodę całkowicie nową <& nie będzie końca. Także przyczynę, dla której Brytyjczycy mieliby masowo emigrować na kontynent, o czym wspomina cztero-wiersz 2.1: Ku Akwitanii przez wyspowych Brytyjczyków (...) wielkie wypady. Deszcze, mrozy uczynią grunty nieprawymi. Oraz 9.6: Wskroś Gujenny nieskończoność Anglików...

Jednak, aby tak zupełnie nie gasić zapału autora hipotezy, o jakiej mowa, wypada dodać, że sam symbol węża w Centuriach przywołuje problem wiedzy tajemnej przekazywanej ustnie od zarania dziejów. Tą drogą trafimy do mistycznych zagadek na tematy wężowe zawartych w hermetycznej gnozie. A jeśli już her-metyzm, to poprzez egipskiego Hermesa Trismegistosa łatwo dojść do Atlantydy jako domniemanego źródła owych przekazów. A że historia lubi się powtarzać, analogie pomiędzy opowieścią Platona, a przepowiedniami Nostradamusa dla naszych czasów nie dziwią wcale. Dziejów Atlantydy dopatrzono się w Wielkim Babilonie z Apokalipsy, przeniesionym w nasze czasy w formie rzymskiej nierządnicy zasiadlej na 7 wzgórzach i powtarzającej swój upadek na wzór tego w' niepamiętnych czasach. A co dzieje się. gdy kończy się 7 stadiów'! Cykl wielkiej siódemki wraca do swego początku.

Z ostatniej chwili: Z przyjemnością informujemy, że tuż przed wydrukowaniem tej publikacji na rynku ukazała się nowa książka Ewy Seydlitz Proroctwa Mistrza Micheła Nostradamusa (Wydawca: Manufaktura „Złote Ryby”), która jest już dostępna w warszawskiej i internetowej Księgami Nieznanego Świata.

IW następnym numerze: Dlaczego Atlantyda jest w nas?