36 37 (9)

|Q PISANIE NA DŁONI

Dobieracie się parami i stańcie obok siebie. Wyższy z was niech zamknie oczy. I Jeżeli jesteście jednakowego wzrostu, niech zrobi to ta osoba, która wcześniej się I urodziła. Ten, kto ma zamknięte oczy, wyciąga do przodu prawą dłoń, której wewnętrzna j powierzchnia skierowana jest do góry. Partner, który ma otwarte oczy, zacznie za chwilę I pisać pojedyncze, drukowane litery na tej dłoni. „Niewidząca osoba próbuje odgad- i nąć, jakie to litery i mówi partnerowi, co „przeczytała”. Zanim napisana zostanie nowa I litera, piszący musi „zetrzeć” poprzednią takim ruchem, jakby chciał strzepnąć coś I z ręki partnera. Możecie rozpocząć od liter, które często występują, a potem przejść I do tych rzadkich... (30-60 sekund)

Kiedy wasz „niewidzący” partner przyzwyczaił się już do odczytywania liter, mo- i żecie przejść do trudniejszych zadań. Napiszcie mu na dłoni krótkie słowa. Sprawdź-1 cie, czy potrafi on przeczytać nie tylko drukowane litery. Pamiętajcie o jednym: zanim I napiszecie nowe słowo, musicie zetrzeć stare... (1 minuta)

Na koniec napiszcie partnerowi krótki komplement na dłoni, zanim zamienicie się rolami.

Uwagi: Szczególnie interesująca jest tutaj zamiana ról. Widzące osoby przejmują rolę nauczyciela i trenują swoich podopiecznych, aby zdobyli tę nową umiejętność. Muszą się przy tym dostosować do tempa partnera i zrobić wszystko to, co w normalnym przypadku jest zadaniem nauczyciela. Potrzebują cierpliwości, zdolności empa-tycznych i umiejętności nadawania struktury procesowi nauczania.

Niewidzący partner ma trudne zadania do wykonania, polegające na przekładaniu wrażeń dotykowych na wizualne informacje, co większości uczestników udaje się zadziwiająco szybko.

Również te działania uaktywniają ważne części mózgu. Zabawa jest doskonałym wprowadzeniem do intensywnych i trudnych procesów nauczania.

Q JAKA TO LICZBA?

Wstańcie proszę i ustawcie się tak, abyście mieli wkoło siebie wystarczająco dużo wolnej przestrzeni. Zamknijcie teraz oczy. Poczujcie przez chwilę swoje ciało. Zakołyszcie się kilka razy w kolanach i poczujcie ciężar ciała, niesiony przez swoje stopy... A teraz wyprostujcie plecy. Zatoczcie lewym barkiem kilka małych kółek do przodu... Zatoczcie prawym barkiem kilka małych kółek do tyłu... A teraz pochylcie głowę kilka razy łagodnie do przodu tak, jakby sama opadała ze zmęczenia, bardzo luźno, tak daleko, by broda dotknęła do klatki piersiowej. Nie wysilajcie się przy tym...

A teraz podnieście głowę, zróbcie jeden głęboki wdech i jeden głęboki wydech tak, byście usłyszeli, jak powietrze wypływa z płuc.

Teraz jesteście gotowi wykorzystać swoją głowę w niecodzienny sposób. Napiszcie nią w powietrzu cyfry od zera do dziewięciu. Poruszajcie tylko głową, tułów jest nieruchomy...

A teraz jedna osoba poda dwu-, lub trzycyfrowe liczby, które wszyscy napiszą głowami w powietrzu... (20 sekund)

Otwórzcie teraz oczy i dobierzcie się parami. Stańcie jeden za drugim. Ten, kto znajduje się z przodu, pisze głową dowolną liczbę, a jego partner musi ją odczytać. Powiedźcie na głos, jaką liczbę rozpoznaliście... (30 sekund)

A teraz zamieńcie się miejscami, piszcie nowe liczby głową w powietrzu i próbujcie rozszyfrować ten niewidzialny obraz... (30 sekund)

Uwagi: Ćwiczenie to pomaga najpierw w rozluźnieniu mięśni szyi i karku. Ale wymaga ono również dużej wewnętrznej koncentracji. Podczas „pisania” umiejętności jednej części ciała muszą zostać przeniesione na inne. Poza tym kinestetyczne informacje muszą zostać złożone w kompletny obraz. Jest to interesujące wyzwanie, które wzmaga uwagę i czujność uczestników.

37