379 [1024x768]

388 ELEKTROCHEMIA

potencjał dyfuzyjny na tej granicy. Metoda ta jest również nieco kłopotliwa ze względów praktycznych, każda bowiem z elektrod odwracalnych względem jonów wodorowych ma pewne ograniczenia w zastosowaniu: elektrody wodorowej nie można stosować w roztworach zawierających utleniacze lub trucizny dezaktywujące powierzchnię platyny (siarczki, selenki, związki arsenu, rtęci.), elektrody chinhydronowej nie można stosować w roztworach o pH większych od 8 itp.

Elektroda Wad tych pozbawiona jest tzw. elektroda szklana, której budowę przedsta-szklana _wj_{ono na} ry_S> 5.15. Jest to cienkościenna banieczka ze specjalnego szkła.

Rys. 5.15. Elektroda szklana

napełniona roztworem kwasu solnego. (HCI = 0,1 M), w którym zanurzona jest elektroda chlorosrebrowa. Rola tej ostatniej sprowadza się tu jedynie do niepolaryzowalnego kontaktu elektrycznego.

Jest rzeczą oczywistą, że elektroda szklana nie jest elektrodą odwracalną względem jonów wodorowych. Jeżeli zanurzyć ją jednakże do roztworu zawierającego jony wodorowe, to jej potencjał zmienia się wraz ze zmianą stężenia jonów wodorowych. Potencjał elektrody szklanej jest bowiem w istocie zależny od stosunku stężeń jonów wodorowych roztworów wewnętrznego i zewnętrznego. Ponieważ aktywność jonów wodorowych wewnątrz banieczki szklanej jest stała, zatem potencjał elektrody szklanej można formalnie wyrazić za pomocą równania:

I * = *°+ -/■ In (^H+)

I__L__

Wartość 7i°, zwana czasem potencjałem asymetrii, zależy od gatunku szkła oraz od stężenia jonów wodorowych wewnątrz banieczki szklanej.

Zastosowanie jednak do pomiaru pH elektrody, której potencjału nie moż-