351 [1024x768]

360

ELEKTROCHEMIA

W wyniku ustalenia się tej równowagi, metaliczna elektroda miedziowa ładuje się do pewnego potencjału, który można formalnie wyrazić, stosując do równania reakcji elektrodowej, równanie Nernsta (5.84):

E

(Cu)

2 F (Cu¹*)

RT

nF

(Cu¹*)

(5.86)

W równaniu tym położono aktywność metalicznej miedzi (Cu) => 1, zgodnie z konwencją, że aktywność wszystkichfsubslancji czystych przyjmuje się za równą jedności. ,_VCa oznacza tu standardowy potencjał elektrody.

Rys. 5.8. Półogniwo Cu^J*/Cu

Równanie (5.86) byłoby czczą formalnością, gdybyśmy nie podali równocześnie jednoznacznej metody pomiaru potencjału elektrody. Ponieważ potencjału pojedynczej elektrody nie można zmierzyć (mierzyć można tylko różnicę potencjałów), wyniknęła konieczność przyjęcia potencjału pewnej elektrody za potencjał odniesienia.

Rys. 5.9. Elektroda wodorowa

Na propozycję Nernsta, za elektrodę odniesienia przyjęto standardową Elektroda elektrodę wodorową (rys. 5.9). Jest to blaszka platynowa (pokryta czernią pia-wodorowa    opłukiwana gazowym wodorem pod ciśnieniem 1 atm i zanurzona

do roztworu jonów wodorowych o aktywności równej jedności.