426 427 (2)

dźwiękowy sprzężony będzie dodatkowo z aparatem wytwarzającym impulsy o charakterystyce eksponencjalnej.

Jeśli moc (W/cm²) ultradźwięków ciągłych i impulsowych będzie taka sama, to całkowita ilość energii podana w tej samej dawce czasu będzie mniejsza przy UD impulsowych. Zwiększenie czasu zabiegu może wyrównać różnicę. Działanie ultradźwięków impulsowych jest słabiej wyrażone, ponieważ działanie cieplne jest obniżone na skutek wyrównawczego odprowadzania ciepła drogą krążenia w okresie przerw. Czynnik mechaniczny jest również w pewnym stopniu zmniejszony. W dawkowaniu ultradźwięków impulsowych należy raczej przedłużać czas, zachowując moc wskazanej do zabiegu dawki.

Zmniejszenie wartości współczynnika daje słabsze wyniki działania.

Kojarzenia innych metod leczenia fizykalnego z ultradźwiękami raczej nie stosuje się, zwłaszcza w tym samym dniu. Leczenie ciepłem i ćwiczenia usprawniające można zalecić w dniach przerwy.

Jedynie wyjątkowo korzystne w poszczególnych przypadkach jest skojarzenie terapii ultradźwiękowej z diatermią krótkofalową. Przegrzewanie falami krótkimi podajemy przed nadźwiękawianiem. Przerwa między zabiegami wynosi około 15—30 minut. Uzyskane po diatermii przekrwienie czynne stwarza lepsze warunki dla odprowadzania ciepła i zapobiega jego kumulacji w warstwach granicznych. Podczas leczenia skojarzonego redukuje się dawkę ultradźwięków do */a—'/s mocy podawanej bez przegrzewania falami krótkimi.

Dawkowanie podawane w tablicach i technice zabiegów jest raczej orientacyjne. W każdym leczonym przypadku uwzględniamy dawkowanie indywidualne w zakresie stosowanych dawek terapeutycznych.

Tabela dawek leczniczych UD wg Wiedau

Wskazania	Pole zabiegu	Moc w W/cm-		Całko wity czas zabiegu (minut)	Ilośe- zabie- gów	Uwagi (substancja łącząca)
		Ruchy głowicy
		masu jące	staty cznie
l	2	3	4	6	6	7
Arthrosis	około stawów i korzonki nerwowe przykręgowo:
st. barkowy	C4-Thi	0,6—1,0	0,1—0,3	a —10	10-20	parafina
st. łokciowy	C4-C0	0,5—0.8	0.1—0,3	5—10	10-15	podwodne
st. palców i ręka	C5—Th 2	0,2—0,5 0.1-0,3		5—10	10—15	podwodne
st. biodrowy	L3-L5	1,0—1,5 | 0.1— 0.3		5—10 1 10—20^ |parafina

1 1	2	3 1	4 1	5	6	7
st. kolanowy	Thjg—L3	0,6 -1,0	0,1—0,3	5—10	10 — 12	parafina
Syndroma Cervicale	Cz-Cr	0.5—1,0 ^1	0,1—0.3	5—10	10—15	parafina
Neuralgia mtercostalis	miejscowo na okolicę międzyżebrową oraz przykręgowo	0,3—0,6	-	5—10	5—10	wyłączyć okolicę serca
Ischias	wzdłuż przebiegu nerwu i Ls statycznie	0,5 —1,0	0,1—0,3	5—10	5—12	dawki dostosowane
st. żuchwowy	miejscowo, statycznie		0,2—0.5	5	5-10	mała głowica 0 1,4
Contuslo, distorsio, Haematoma	miejscowo	0,6—1,3	—	5—10	5—10	podwodne
Przykurcze bliznowate, keloidy, nr. Dupuytren	miejscowo	0,8—1,5	—	10	5—10	podwodne
Neuralgiae. Neuritis	miejscowo i segmenty (przykręgowo)	0,3—1,0		5—10	5-10	dawkowanie indywidualne, w stanach ostrych impulsowe 1/5
Peiiarthritis humero-scapu-laris (calcarea)	miejscowo i przykręgowo	0,5—2,0	0,5—0,8	8—10	10-15	statycznie na złogi wapnia
Scleiodermia	miejscowo i przykręgowo	1,0—1,5	0,1 -0,3	5- 8	10—15	parafina
Spondyloarthrosis	przykręgowo	1.0-1,5	| 5 10		10—20	parafina
M. Sudeck	miejscowo i przykręgowo	0.2—0,0	-	5 10	15-20	wyłącznie podwodn

Uwag i: podano pozycje wybrane, dozowanie stosuje się indywidualne. Częstotliwość 800 KHz i UD ciągłe; średnia wielkość głowicy.

PRZYKŁADY TECHNIKI ZABIEGÓW

Przyjęto dawkowanie pośrednie wg Beiera, Wledau i Kennetha, dla częstotliwości 800 KHz, wielkości głowicy (10 cm² — 6,4 cm⁸) i ultradźwięków ciągłych.

4!