42 (422)

RYBA

w

w

Hodowlane dyskowce

|s'W

K^4

dń

tekst i fotografie: Andrzej Sieniawski

Droga do stworzenia utrwalonych genetycznie grup barwnych dyskowców nie była prosta. Co prawda samo krzyżowanie ryb z różnych grup barwnych (w ramach jednego gatunku — Symphysodon aequifasciatus Pellegrin, 1904) nie stwarzało trudności od pewnego momentu, to jednak otrzymane tą drogą potomstwo znacząco różniło się między sobą. Niezbędna stała się właściwie prowadzona selekcja pozyskiwanego narybku, dzięki której utrwalały się cechy pożądane u ryb. Szczególną uwagę zwracano w tym wypadku na: kolorystykę dyskowców, wzór występujący na ich ciele, względnie konsekwentnie dążono do wyeliminowania rysunku pojawiającego się na bokach i płetwach ryb. W pracach hodowlanych wykorzystywano początkowo najpiękniejsze ryby z niebieskich i zielonych grup barwnych. Tą drogą uzyskano pierwsze hodowlane formy barwne określane jako turkusowe. Charakteryzowały się one wyrazistym rysunkiem na bokach, który miał dodatkowo specyficzną kolorystykę. Otworzyła się droga do prowadzenia kolejnych poszukiwań. Wzrastająca ilość utrwalonych genetycznie form barwnych tworzyła coraz liczniejszy wachlarz kombinacji możliwych do wykorzystania. Takie dyskowce stały się doskonałym materiałem wyjściowym do tworzenia kolejnych form barwnych w grupach mieszańców drogą umiejętnego krzyżowania ich z odrębnymi formami barwnymi utrwalonymi genetycznie. Tą właśnie metodą hodowcy azjatyccy uzyskali przykładowo czerwono-turkusowego dyskowca z wieloma czerwonymi plamkami. Wszystkie omawiane w tym dziale grupy barwne zaliczane są do klasy dyskowców hodowlanych i w chwili obecnej cieszą się znacznie większą popularnością niż dzikie, które pozostają w sferze zainteresowania koneserów.

3j

!

•J U H, r rifjjf	mm.
«• ^1 j i	£
/ # k ^1	W.

^prmy barwne dyskowców [nie^ćzęściej w zbiornikach niż odmiany wywodzące się o środowiska

V744\