Rwa Ogrodzka-Ma/.ur
W okresie szkolnym zabawa nie obumiera; przenika ona nosunki dziecka z rzeczywistością. Ma swoją wewnętrzną postać w szkolnej nauce i pracy (działalności opartej na obowiązku i regułach). (...| W zabawie tworzy się nony stosunek między polem sensu, tzn. sytuacją „w myśli", a sytuacją rzeczywistą-.
L. S. Wygoiski
Wstęp
Dziecko, rodząc się, nic przynosi ze sobą prawie żadnych (z wyjątkiem pewnych czynności wegetatywnych) gotowych sposobów zachowań ani wiedzy o otaczającym je świecie. Od pierwszych chwil dąży do zdobywania wiedzy zarówno
0 swoim otoczeniu, jak i o sobie samym, a w wyniku dojrzewania i uczenia się zaczyna stopniowo rozumieć to, co widzi i słyszy, jak również rozszerza swoją wiedzę i pogłębia rozumienie świata i siebie w świecie. Szczególnie ważne miejsce w procesie eksploracji przez dziecko najbliższej rzeczywistości zajmują mowa
1 język, których systematyczne opanowywanie umożliwia mu coraz bardziej skuteczne porozumiewanie się z innymi za pomocą werbalnych i niewerbalnych środków komunikacji. Nabywana w ren sposób wiedza językowa obejmująca kompetencję językową (w jej znaczeniu przypisywanym przez N. Chomskyego) i kompetencję komunikatywną (w ujęciu 1). H. Hymcsa)1 2, zwaną etnografia komunikowania się - oraz jej poznanie pozwala opisać i poddać interpretacji sposób
L. S. Wygoiski: Zabawa i jej rola w rozwoju psychicznym dziecka [w:] A. Brzezińska. T. Czuba. G. Lutomski, B. Mmykowsk: (red.): Dziecko w zabawie i świecie języka. Zysk i .S-ka, Poznań 1995. s. 88.
' Por. m.in. opracowania: F. Grucza: JKulturowe determinanty języka oraz komun ikacji językowej [w:] tegoż (red.): Język, kultura kompetencja kulturowa, Wyd. UW, Warszawa 1992, s. 9 64; I. Kurcz: