66 (136)

66

2.    Przekrój poziomy - otrzymuje się, gdy płaszczyzna przekroju jest równoległa do płaszczyzny rzutu z góry (rys. 4.15, przekrój B-B; rys. 4.22a, przekrój B-B). Płaszczyzna przekroju w tym przypadku jest z reguły oznaczona na rzucie głównym.

3.    Przekrój ukośny - jest obrazem przedmiotu w płaszczyźnie przekroju, która nie jest równoległa do żadnej z rzutni układu podstawowego (rys.

4.15,    przekrój C-C; rys. 4.27, przekrój B-B). Przekroje ukośne umieszcza się na rysunku zgodnie z już omówionymi zasadami rozmieszczenia rzutów pomocniczych z ukośnych kierunków rzutowania (rys. 4.4).

B. W zależności od położenia płaszczyzny przekroju względem przedmiotu lub pewnego jego elementu można wyróżnić:

1.    Przekrój podłużny - przekrój przedmiotu płaszczyzną przekroju równoległą do geometrycznej osi wzdłużnej (rys. 4.14, 4.15, przekrój A-A; rys.

4.16,    4.17, 4.19).

Podczas wykonywania przekroju zawsze powstaje pytanie, czy do ukazania tylko pewnych szczegółów kształtu wewnętrznego koniecznie trzeba przeciąć cały przedmiot? Jeżeli tak, to konieczne jest wykonanie dodatkowych prac kreślarskich związanych z zakreskowaniem powierzchni przekroju. Ponadto „nadmiar” przekroju w miejscu, gdzie zarys jest niezmienny, może obniżyć czytelność rysunku. Bardziej racjonalne jest ograniczenie przekroju tylko do tych fragmentów przedmiotu, które wymagają wyjaśnień za pomocą tego sposobu zapisu. Przyjęto między innymi z tych powodów, że pełne wąskie (smukłe) przedmioty lub elementy składowe przedmiotu o takim samym charakterze przecięte płaszczyzną podłużną równoległą do największej ich powierzchni lub wzdłuż ich osi symetrii są zawsze rysowane w widoku, tak jak gdyby znajdowały się tuż za płaszczyzną przekroju.

W widoku zawsze przedstawia się: ściany przedmiotu, żebra (rys. 4.15), ramiona kół, kliny, wpusty, kołki, sworznie, nity, śruby, wałki itp., nawet na przekrojach, dla których płaszczyzny cięcia przechodzą wzdłuż elementów w sposób opisany wyżej.

W podobny sposób, to znaczy w widoku zamiast w przekroju podłużnym, przedstawia się również pewne „wydrążone”, znormalizowane części maszyn, których kształt nie budzi wątpliwości, np. nakrętki, podkładki itp. Może mieć to jednak miejsce tylko na przekrojach zespołów i podzespołów na rysunkach złożeniowych lub zestawieniowych. Ogólnie przedmioty "wydrążone” typu tuleja należy rysować w przekroju podłużnym, ponieważ jedynie on pozwala na wyjaśnienie ich kształtu zewnętrznego i wewnętrznego. Przekroje podłużne przedmiotów smukłych o zarysie zaokrąglonym lub zakrzywionym można rozwinąć na płaszczyźnie rzutu w celu otrzymania bardziej czytelnego obrazu (rys. 4.16, rys. 4.21a).

2.    Przekrój poprzeczny otrzymuje się wówczas, gdy płaszczyzna przekroju jest prostopadła do osi wzdłużnej przedmiotu (rys. 4.22b, przekrój B-B; rys.