Podzielcie się proszę na dwie grupy jednakowej wielkości. Jedna stoi przy oknie I druga przy drzwiach. Chciałbym przeprowadzić razem z wami interesującą zabawę I Wszyscy, którzy stoją przy oknie, są ekspertami, a wszyscy, którzy stoją przy drzwiadi I - dziennikarzami. Za chwilę każdy dziennikarz poszuka sobie jednego eksperta I i będzie zadawał mu pytania, dotyczące tematu, którym zajmowaliśmy się w ostatnim I tygodniu. Proszę postarajcie się jak najlepiej wczuć w rolę dziennikarza i eksperta, wy. I stawiając się w taki sposób i wykorzystując takie słowa, których osoby te używając I co dzień. Kiedy za chwilę rozpoczniecie przeprowadzanie wywiadów, będziecie mieli I na to pięć minut.
Uwagi: Proszę zaproponować tę zabawę po tym, gdy grupa przez dłuższy czas pra-1 cowała nad określonym tematem tak, aby uczestnicy mieli dość dużą wiedzę i być może I poznali powiązania tego tematu z innymi spokrewnionymi dyscyplinami. Tylko wtedy uczestnicy mogą naprawdę kreatywnie odegrać rolę ekspertów. Interesu-1 jące jest w tej zabawie także to, że pytania i odpowiedzi wypowiadane są z perspekty- I wy obcej osoby. Dla mózgu oznacza to coś w rodzaju „nowego startu”. Wszystkie nie- I powodzenia i niekorzystne wspomnienia mogą zostać w takim przypadku przynajmniej I w dużej części wymazane z pamięci.
Uczestnicy powinni sami zdecydować również o tym, czy w czasie przeprowadza- I nia wywiadu chcą wędrować po pomieszczeniu, albo poza nim. Także to stwarza nowy I kontekst nauki.
Chciałbym zaprosić was do cząstkowego bilansu, podczas którego każdy będzie mógł wyrazić całym swoim ciałem to, czego się nauczył, co zrozumiał i do czego może ma się przydać zdobyta wiedza. Wychodźcie pojedynczo do przodu, ustawcie się tara jak żywa rzeźba i poprzez swoją postawę ciała pokażcie pozostałym, czego się aaaczyS-ście i co zrozumieliście. Stańcie tak, abyście mogli zachować te postawą ciała przez pewien czas. Kiedy pierwsza osoba „stworzyła” już swoją rzeźbę, wtedy podchodzi draga i poprzez swoja postawę ciała wyraża również to, czego się nauczyła i co rańi na ten temat. Jeżeli chcecie, możecie przy tym krótko ze sobą porozmawiać. Chciałbym, abyśmy na koniec uzyskali ogromną żywą rzeźbę, która wyrazi to. co udrio aę nam osiągnąć... (6-10 minut)
Uwagi: Zabawa ta jest prawdziwym wyzwaniem; nadaje się ona do przeprowadzenia przede wszystkim w grupach, które mają doświadczenie w posługiwano się obrazami i symbolami. Jeśli rzeźba ta uda się, wtedy będzie ona wspaniałym obrazę—, z którego grupa może być naprawdę dumna.
To samo zadanie można przeprowadzić w drużynach, liczących po sześć do osób. W takim przypadku ich członkowie powinni najpierw przez około dwie nnoatv naradzić się, jaką rzeźbę chcą wykonać.
Technika ta nadaje się do wykorzystania w szeregu tematów: uczestnicy mogą zbudować dowolną maszynę, komputer, ludzki mózg, obieg krwi, posiedzenie par*nen-tu, rodzinne drzewo genealogiczne itd.